یادداشت فهیمه حدیدی

        دیروز  حوالی عصر
رویداد روی دیگر زندگی
و گفت و‌گو هایی هرچند سرزنده اما درباره مرگ

دیشب ساعت ۲۳،
 احیای قلبی محمدعلی بهمنی بی نتیجه می ماند
و خبرش می پیچد توی گروه های شعر

امروز ساعت ۴ صبح ، تیتر خبر رسمی اش
را می خوانم ، و بعد تسلیت های شاگردان‌و‌اساتید شاعر
سرازیر می شود به شبکه های اجتماعی!

ساعت ۱۰ صبح از باب وظیفه استوری تسلیت می گذارم
اما ته ته دلم : او‌ زنده است هنوز و‌غزل فکر می کند ...
من نیمی از مجموعه اشعارشان‌را نخوانده ام! من نرسیدم در جلسه شعرخوانی شان در کافه دانشگاه شرکت کنم...من صحنه هایی روشن و برخی محو از جلسات آفتابگردان ها دارم‌ و یک مجموعه اشعار نیم خوانده و دلم می خواهد من زنده باشم و‌غزل فکر کنم ! غزلباف و‌چارپاره سرا ... و باز هم طمع می کنم که قبل از همه این ها "زنده"، می خواهم زنده باشم.‌زنده تر ...