یادداشت وایولت

        بسم الله الرحمن الرحیم 

خیلی ساده و صادقانه نظرمو بیان کنم:
خب نمیتونم بگم از کتاب خوشم نیومد، قانعم کرد که جلد دوم رو بگیرم، ولی آیا انقدر ترغیب شدم که کتاب دوم این مجموعه جز اولویت هام باشه؟؟؟ اصلا!! به هیچ وجه!!

من معمولا سعی میکنم به محتوایی که کتاب در زیرمتن و فرامتن میخواد بیان کنه هم توجه نشون بدم، اما این کتاب....هرچی فکر میکنم هیچ محتوایی به ذهنم نمیاد، مگه اینکه بخوایم قدرت عرف های جامعه بر حقیقت جامعه رو محتوای کتاب بدونیم.
آقا من تو کامنت های قبلیم هم گفتم که اصلا به کلیشه ای بودن کتاب اهمیت نمیدم، ولی نیمه اول کتاب، بجز چند فصل ابتداییش، در یک کلام شکنجه بود!!! من فقط روزی سه فصل میخوندم که کتاب رو تموم کنم، ولی خب از نیمه دوم کتاب جذاب شد(فصل هاهم کوتاه تر شدن) و من دیگه روزی ۶ یا ۹ فصل میخوندم. بنظرم کتاب میتونست از بعضی از بخش هاش بگذره یا حداقل بجای بیان کامل اونا رو به شکل گزارش بنویسه. سه تا مهمونی رقص که همشون توصیف و توضیح کامل دارن! چه خبره؟ این همه توصیفات تکراری برای شرایط تمرین ها؟؟ 
شخصیت های کتاب هم دوست داشتنی بودن، ولی تکلیفشون با خودشون معلوم نبود....کای از یه طرف همینجوری آدم هارو میکشت، ولی بعدش عذاب وجدان می گرفت. پیدین هم دقیقا همین بود، با قصد و غرض به شاهزاده ها نزدیک میشد و بعد احساس خائن بودن میکرد.
شخصیت های مکمل کتاب هم که بجز کیت همه تو حاشیه بودن.(البته از کتابی که راوی اول شخص داشته باشه بیش از این انتظار نمیره.)
مسئله دیگه روایت کتابه. فصل های کای داخل بخش دوم کتاب گاهی انقدر کوتاه بودن که می‌شد حذف بشن، انگار نویسنده فقط میخواسته یجوری داستان رو همچنان با دو راوی پیش ببره.
چرا انقدر نویسنده کای و پیدین رو همینجوری نزدیک هم نگه داشته بود؟؟؟ خب بنظرم اگه قرار بود یه عشق از نوع slow burn نشون بده کاملا موفق عمل نکرد، چون من بجز اینکه کای میتونست کنار پیدین صادق باشه، چیز خاصی از بعد روانی این عشق توجهم رو جلب نکرد و این مسئله آخراش دیگه داشت رو مخم میرفت.
در کل اگر یه فانتزی خون قهار باشید، خوندن این کتاب اونجوری که بلاگرا توصیف کردن، شما رو قانع نمیکنه. اما بازم میتونه برای خيليا جذاب باشه.

      
70

4

(0/1000)

نظرات

Satoru

Satoru

1404/4/1

یادداشت‌هایی که می‌نویسی رو دوست دارم 
1

1

تشکر:) 

0