یادداشت عطیه عیاردولابی

        به نظرم در حق آقای پورحسینقلی خیلی بی‌معرفتی شده که معروف نیستن.
آسو یه داستان تاریخی جذاب بود که از چیزی به اندازه داشت. رفاقت، عشق، حادثه، اضطرار، تلاش، موفقیت، پایان خوش.
شخصیت‌پردازی خوب، منطق و علت و معلول داستان بجا، روایت درست تاریخ (تا اونجا که من بلد بودم منافاتی با تاریخی که به دستمون رسیده نداشت)، استفاده جالب از خرده داستان‌های افسانه‌ای و مذهبی از جمله چیزهایی بود که نشون از قلم قوی و تسلط نویسنده بر نوشتن داشت. واقعا از نظرم چیزی برای ایراد گرفتن نداشت.

فقط برام عجیبه چرا انقدر مهجوره این‌ کتاب. من حتی نسخه چاپی هم ازش پیدا نکردم!