یادداشت ساجده سلطانی
دیروز
من با داستانِ «اندوه» از چخوف خوشم آمد و با «اتاق شماره ۶» فکر کنم دارم عاشقش می‌شوم...!
چخوف توی اتاق شماره شش هم مثل اندوه و شاید خیلی بیشتر و صریح‌تر از اندوه، شخصیت پردازی قوی‌ای داشته و به‌ویژه به شخصیت هایش از زاویه روانشناختی خیلی خوب نزدیک شده.
نکته‌ی مهم بعدی درباره این اثر چخوف این است که با زیرکی و ظرافت تمام توانسته مخالفتش را با نوعی از فلسفه‌ی رنج /زندگی و ناکارآمدی این فلسفه نشان بدهد که از قضا در خیلی از رویکردهای روانشناسیِ جاافتاده و جان گرفته در دهه‌های گذشته‌ی کشور ما همین فلسفه ریشه دوانده و هنوز هم اثرات پررنگی از آن برجا مانده است.
در آخر اینکه ، ای کسانی که این یادداشت را میخوانید، ۴.۲ دیگر چه صیغه ای است ؟ بروید و به این کتاب بیشتر امتیاز بدهید لطفا...بروید.
(0/1000)
نظرات
دیروز
من برعکس شما بودم :) داستان‌های «به دنبال خدمت» و «کالای جاندار» واقعا ناامیدکننده بودن. تقریبا بعد از پایان کتاب شوکه بودم که چخوف چخوف که می‌گن این بود؟ :) داستان خودکشی‌ش ولی اندکی بامزه بود.
1
ساجده سلطانی
22 ساعت پیش
1