یادداشت aruna

        به نام خدا.
این کتاب حدودا چند ماه بود که توی بوک تاک ترند شده بود (به خاطر یه سری دیالوگ هاش و فن آرت هایی که ازش کشیده شد) و بعد ترجمه شد و بین فانتزی خونای ایرانم محبوب شد.
جدا ازینکه من دید خوبی به کتابای ترند ندارم و دلیلشم چند بار به خودم اثبات شده سعی کردم بدون گارد سراغ این کتاب برم. ولی در همون صفحه های اول منو ناامید کرد. اولین چیزی که باهاش مواجه شدم تکرار بیش از حد یه سری توصیفات و استعاره ها بود. 
بعد های که شخصیتای دیگه وارد داستان شدن متوجه شخصیت پردازی بسییییار ضعیفش شدم. شخصیت همه کاراکترای اصلی عین هم بود و فقط نقششون فرق داشت.
دیالوگ ها خیلی سطحی بودن. خصوصا گفتگوهای بین کای پیدین. انگار نویسنده میخواست فقط یه چیزی بنویسه. و این روند تکراری صحبت هاشون همینطور تا آخر کتاب ادامه پیدا میکنه.
موقعیت های تکراری، دیالوگای تکراری،کاراکترای تکراری آدمو خسته میکنه. تکراری در مقایسه با خود این کتاب. حالا با کتابای دیگه مقایسش نمیکنم. اصلا قابل مقایسه نیست. در این صورت کتاب کپی از هانگر گیمز و یه سری رومنس های انمیز تو لاورزه با اسمای متفاوت و داستان یه ذره فرق دار. 
 پلات توییست داستان هم ضعیف و قابل پیش بینی بود.
اصلا غافلگیر نشدم که اولین اثر نویسنده بود. چون خیلی خام بود.