به نام خدا.
این کتاب یک کپی و تکرار مفتضحانه از جلد یک(که خودشم یک کپی مفتضحانه بود) بود.
باورم نمیشه. چی سر بوک تاک و گودریدز و کتابخونا اومده؟
چرا همچین کتاب خامی باید ترند بشه؟ این همه اثر فاخر..
بیخیال. میرم سراغ خود کتاب.
لابد اینکه همدیگرو زخمی میکنن(و ککشونم نمیگزه) و بعدش با اشتیاق همدیگرو میبوسن منطقیه.
شروع کتاب با دشمنی و نفرت پیدین و کای شروع میشه. کای داره دنبال پیدین میگرده که بکشتش و همزمان زیر لب به عشقش اعتراف میکنه(؟)
پیدین هم هی آدم میکشه بعد براشون گریه میکنه(؟)
کیت از پیدین متنفر شده چون پیدین باباش رو کشته ولی براش نامه های عاشقانه مینویسه(؟)
در روند کتاب که کای گروگانش رو به سمت مرگش میبیره موقعیت ها و دیالوگ هایی عین کتاب اول اتفاق می افتن.
دیگه بیشتر توضیح بدم اسپویله.
نویسنده در پایان کتاب سعی میکنه خواننده رو شکه کنه. با غیرمنطقی ترین اتفاق ممکن.
احمقانه بود.
هر فانتزی غیر از این کتاب رو پیشنهاد میکنم. 
      

        به نام خدا.
این کتاب حدودا چند ماه بود که توی بوک تاک ترند شده بود (به خاطر یه سری دیالوگ هاش و فن آرت هایی که ازش کشیده شد) و بعد ترجمه شد و بین فانتزی خونای ایرانم محبوب شد.
جدا ازینکه من دید خوبی به کتابای ترند ندارم و دلیلشم چند بار به خودم اثبات شده سعی کردم بدون گارد سراغ این کتاب برم. ولی در همون صفحه های اول منو ناامید کرد. اولین چیزی که باهاش مواجه شدم تکرار بیش از حد یه سری توصیفات و استعاره ها بود. 
بعد های که شخصیتای دیگه وارد داستان شدن متوجه شخصیت پردازی بسییییار ضعیفش شدم. شخصیت همه کاراکترای اصلی عین هم بود و فقط نقششون فرق داشت.
دیالوگ ها خیلی سطحی بودن. خصوصا گفتگوهای بین کای پیدین. انگار نویسنده میخواست فقط یه چیزی بنویسه. و این روند تکراری صحبت هاشون همینطور تا آخر کتاب ادامه پیدا میکنه.
موقعیت های تکراری، دیالوگای تکراری،کاراکترای تکراری آدمو خسته میکنه. تکراری در مقایسه با خود این کتاب. حالا با کتابای دیگه مقایسش نمیکنم. اصلا قابل مقایسه نیست. در این صورت کتاب کپی از هانگر گیمز و یه سری رومنس های انمیز تو لاورزه با اسمای متفاوت و داستان یه ذره فرق دار. 
 پلات توییست داستان هم ضعیف و قابل پیش بینی بود.
اصلا غافلگیر نشدم که اولین اثر نویسنده بود. چون خیلی خام بود.