یادداشت آگاتاهد.

        'بشریت مرگ را از بین برده و فقط داس‌ها می‌توانند به زندگی پایان دهند"

توجه: این یادداشت برای کل مجموعه داس مرگ هست و شامل دو قسمت میشه. بخش اول نظرات خودمه و بخش دوم غرغرهاست که اسپویل‌دارن.


🔹اول از همه، باید بگم ایده‌ی کتاب خیلی خفن بود. اوایل جلد اول بیشتر شیفته‌ی این ایده‌ برای دنیاسازی فانتزی شده بودم و اینجوری بودم که: خب اینکه انقدر خفن شروع کرده بعدش چه شود!😃 ولی حقیقت اینه که نتونست توقعاتم رو در ادامه بر آورده کنه.


🔹یکی از ایراد‌های بزرگی که تا اونجایی که دیدم کسی تو یادداشتش بهش اشاره نکرده بود، توصیفات خیییییلی کم برای قیافه شخصیت‌ها بود!😐 دیدید مثلا یه کتابی میخونید یهو بعد از سیصد صفحه می‌فهمید شخصیتی که فکر میکردین موهاش سیاهه، درواقع بوره؟ خب باید بگم تو داس مرگ هرگز همچین اتفاقی براتون نمیوفته، چون تو این بیشتر از هزارصفحه حتی کلمه‌ای از قیافه شخصیت توصیف نمیکنه که ببینید تصورتون درسته یا نه!!😕😂 این عیب رو سعی می‌کردم تا جلد دوم با فن‌آرت ماستمالی کنم، ولی حقیقت اینه که یسری شخصیت‌هایی که تو جلد سوم اومدن و کلمه‌ای راجب قیافه‌شون نگفته بود (صرفا لطف کردن و جنسیت‌شون رو تعیین کردن) حتی فن‌آرت هم نداشتن.

🔹جلد اول و دوم چندتا پلات توییست داشت که تقریبا همشون رو حدس زدم، ولی جلد سوم همون هم نداشت. فقط هیجان کتاب بود و بدون هیچ نقطه‌ی غافلگیر‌ی خاصی. شاید بگید وا چه توقعیه از کتاب فانتزی داری؟ خب در ادامه جواب اونم میدم.

🔹شخصیت پردازی کتاب خوب بود. با وجود اینکه بعضی شخصیت‌ها از دویست صفحه، دو صفحه هم حضور نداشتن تونسته بود درست و حسابی شخصیت پردازی‌شون کنه.

🔹بعضی قسمت‌های کتاب واقعا بی‌مورد بودن و بیشتر باعث می‌شدن انگیزه‌ام برای خوندن بقیه ماجرا ته بکشه. مثلا تصور کنید فصل یه جای حساس تموم میشه، بعد باید برای اینکه برسید به فصل بعدی حرف‌های ابرتندر رو که شبیه مقاله نوشته شدن بخونید💆‍♀. حرفی ندارم.

🔹چند قسمت از کتاب رو بنظرم نويسنده سوتی داد و داستان با منطق کتاب جور در نیومد. این درحالیه که دنیای داس مرگ اونقدر هم پیچیده نبود و من تو مه‌زاد با اون همه پیچیدگی یه سوتی هم از سندرسون ندیدم. وقتی از داس مرگ بیشتر از مه‌زاد تعریف شده، طبیعیه که توقع همچین چیزی رو از نويسنده نداشته باشم..

🔹وجود یکی از شخصیت‌ها _جری_ تو کتاب آخر کاری کرد که نتونم کتاب رو به سنین پایین معرفی کنم. یک شخصیت که خودش می‌تونه جنسیتش رو در لحظه تعیین کنه. اگه نويسنده انقدر سعی نمی‌کرد خواننده رو قانع کنه که این حرکت خیلیم خوبه و فقط آدمای کوته‌بین باهاش مخالفن، امتیاز کتاب رو بیشتر می‌دادم. بله درسته خیلی حساسم رو این چیزا.💘

🔹واقعیت اینه که من با وجود نظرات کتاب، توقع یه کتاب شاهکار داشتم. توقع کتابی که بتونم جزو ده کتاب برتری که خوندم قرارش بدم و بعد هم برم دنبال بقیه آثار نويسنده.
آیا این کتاب شاهکار بود؟ خیر. آیا انتظاراتم رو برآورده کرد؟ نا‌امیدم کرد. اگه بدون توقع می‌رفتم سراغش ازش خوشم میومد؟ احتمالش هست.

اگه قبلا/الان کتاب های نشر پرتقال رو میخونید و دوست دارید، احتمال اینکه از این کتاب خوشتون بیاد خیلی بالاست. ولی خودم شخصا به کسی پیشنهاد نمیکنم بخونه. 


🔴هشدار اسپویل🔴


آخه مرد تو کل کتاب تنها کسایی که کشتی تو همون جزیره مانا بود. خب حداقل همونا رو عین آدم بکش.
اون همه آدم تو جزیره بودن. داس کوری نمیتونست به یکی از اونا بگه وقتی اون و سیترا و روئن رفتن داخل یه صندوقی چیزی، در رو قفل کنه؟
اصلا هم نفهمیدیم می‌خوای از شرش خلاص شی. اصلا
بعد اخه فارادی و منیره؟ ولمممم کن دادااااش. مگه فیلم ایرانیه؟ 
نصف کتاب دوم و سوم داشتیم درگیری داس رند با وجدانش رو میخوندیم.‌ آخرین بار که پیشش بودیم هم هنوز موفق نشده بود و طرف گدارد بود. بعد یهو بعد دویست صفحه تو دو خط برگشت گدارد رو کشت؟ چیشد دقیقا؟

و در آخر. ازت متنفرم گریسون ازت متنفرم متنفرم متنفرم.