یادداشت شیما شمسی

        حالا و در ساعت ۱۱:۰۶ دقیقه ی ۵ دی ۱۴۰۲، سر یکی از کلاس های بیهوده ی دانشگاه تمامش کرده ام و دلم میخواهد بروم یک گوشه ای تنها بنشینم و برای غربت مردی تا این اندازه بزرگ گریه کنم.
مردِ این قصه را دوست داشتم ولی روایتِ این مرد را نه! خط زمانی روایت ها برایم گم بود و شخصیت های دیگر هم به قدر کفایت معرفی نمی‌شدند و فقط برایم یکسری اسم بودند بدون اینکه حسی در من برانگیزند و حس شهید صدر را فهمیده باشم، در کل نثر کتاب به دلم نمی نشست و هم دلیلی بر طولانی شدن مطالعه اش شد ولی به هر حال نوشتن از این مرد آن هم برای درک عموم مردم حتما کار سختی بوده و خانم برادران تا حد زیادی از عهده ی آن برآمده اند.
خوشحالم که این کتاب را خواندم و خوشحالم که باب آشنایی ام با سید محمد باقر صدر باز شده است...