یادداشت

        ۱. بعد از خوندن یه عالمه از کتابهای آگاتا کریستی یادگرفتم اصلا بهش اعتماد نکنم.
۲.مثل همیشه معمای جذابی داشت که خب منم گول سرنخ‌هایی که تو قصه گذاشته بود رو خوردم و مظنونم را انتخاب کردم با این که میدونستم قرار نیست درست باشه.
۳. نسبتا به چند اثر قبلی ضربآهنگ کندتری داشت، حتی نسبت به پنج بچه‌خوک و یه اثر خانم‌مارپل که بازخوانی پرونده های قدیمی بود.

به دلم‌نَشست، صرفا هم به خاطر نداشتن کتاب صوتی انتخابش کردم.
خلاصه  کتاب های خیلی بهتری از کریستی برای خوندن هست.