یادداشت مرضیه حق خواه

        یک رمان پادآرمانشهری ولی برای نوجوانها. 
خیلی داستان جذابی داشت. البته یک جاهایی احساس می‌کردم همه چیزش با هم چفت و بست درستی ندارد ولی در کل خوب بود. 
تنها چیزی که با آن مشکل داشتم فضای غربی کتاب بود که ناخوداگاه وقتی داری از یک نویسنده‌‌ی ایرانی می‌خوانی توی ذوقت می‌زند. البته این مساله را در کتابهای بزرگسال خانم کاظمی نیز تجربه کرده‌ام. 
چیزی که باعث شد بعد از مدتها که از خریدنش می‌گذشت من را به سمت کتاب جذب کند، تشویق دخترم به خواندنش بود. وقتی شروعش کرد یک جوری بکوب تا ته جلد سومش را خواند که اصلا من حیرت کردم. بعد هم به من اصرار کرد که بخوانمش و من هم از خداخواسته شروع کردم. البته کن سرعتم از او خیلی کمتر است .
از این خوشحالم که خواندنش زمینه‌ای را فراهم کرد که کمی با دختر نه ساله‌ام درباره‌ی ادبیات آخر الزمانی و پادآرمانشهری صحبت کنم.