یادداشت ‌ سید امیرحسین هاشمی

        حرص خوردن و فشاری شدنم از دست این کتاب دو مرحله داشت (مراحل توالی زمانی دارند):

اولش از این حرص می‌خوردم که کتابی که به عنوان منبع درسی بهمون انداختن نباید کتاب پاپ ساینس توی اون فیلد/رشته باشه مخصوصا توی نظریه بازی‌ها که به غایت فراوان منبع معتبر و خفن براش هست،

ولی بعدش که بیشتر کتاب رو خوندم خودِ ماهیت کتاب و اصل‌واساس‌اش حالم رو به‌هم زد. انگ زدن به مردم درست نیست، ولی انقدر منم منم توی متن هست انگار یه بنده‌خدایی با وضعیت بغرنج نارسیستی نوشته متن رو. در کنار این پر از ادعاها و حرف‌های شاذ و عجیبه. پر از تبختر کسی که دوتا دونه مدل‌سازی ابتدایی آماری، ریاضیاتی و مبتنی بر نظریه بازی‌ها بلده و بعدش دور افتاده که می‌تونم مثل نوستراداموس آینده رو پیش‌بینی کنم و حتی روی این مورد هم توقف نمی‌کنه و از "مهندسی آینده" هم تزسرایی می‌کنه.
خلاصه اگه جاهایی که نویسنده داره از خودش و کارهاش می‌گه و اطناب‌هایی که توی متن هست رو فاکتور بگیریم که برسیم به جانمایه و محتوای کتاب، نهایتا به یه جزوه 30 صفحه‌ای می‌رسیم. تازه دست بالا می‌گم.


واقعا حیف وقت. سریع پیش می‌رفت البته!


پی‌‌نوشت: در اینترنت گشت بزنید مقالات خوبی از ا
نویسنده کتاب در نظریهٔ بازی‌ها و کاربردش در علوم سیاسی پیدا می‌کنید ولی این کتاب به غایت ضعیف است!