یادداشت محمدرضا مهدیزاده

        به نام خدا
لقمه‌‌ای از عصر استعمارگری

کتاب بسیار ساده نوشته شده بود. نویسنده در این کتاب سعی داشت که از اولین دوره استعمارگری که با عصر اکتشافات که توسط کريستف کلمپ گسترش یافت، و تا پایان استعمارگری که کشورهای تحت سلطه و قیومیت از زیر سلطه کشورهای استعمارگر استقلال یافتن را به صورت کوتاه و فشرده، رخداد‌ها و اتفاقاتی که رقم خورد را با مخاطب آشنا کند.

این کتاب و مجموعه تاریخ جهان، فکر کنم هدف نوشتاری‌شان این است که چشم‌اندازی هرچند کوتاه از تاریخ جهان را به مخاطب ارائه بدهند. و  با خواندن این کتاب این هدف را لمس کردم و تاحدودی هم موفق می‌دانم.

این کتاب را فقط به درد کسانی می‌دانم که هیچ اطلاعی نسبت به موضوع کتاب ندارند. و تصمیم دارند که یک آگاهی کمی نسبت به آن موضوع داشته باشند. 

کتاب بیشتر بدرد اطلاعات عمومی می‌خورد، تا یک کتاب تاریخی و تحلیلی. اگر هیچی از دوران استعمارگری اطلاعی ندارید بهتون پیشنهاد خواندن می‌دهم، چونکه اطلاعات بدرد بخوری بهتون اضافه می‌کند.

اما در آخر، نویسنده یک نتیجه مثبت از استعمارگری گرفت که به‌نظرم قابل فکر است. [ا‌کثریت کشورهای نواستقلال یافته‌ای که از ویرانه‌های امپراتوری‌های مستعمراتی سر برآوردند تصمیم به برقراری دموکراسی یا مردم‌سالاری گرفتند. شگفت آ‌ن‌که این نمونه‌ای از جنبه‌های آشکارا مثبتی بود که کشورهای استعمارگر به سرزمین‌هایی که زمانی تحت سلطه‌شان بود بخشیدند.] این‌ گزاره نیاز به بررسی و تحقیق و پژوهش دارد. آیا واقعا همانطور که نویسنده عقیده دارد، کشورهای استعمارگر، دموکراسی را به کشورهای که استقلال یافته بودند هدیه دادند؟ یا اینکه تحمیل کردند؟ آیا واقعا دموکراسی در کشورهای استقلال یافته نتیجه‌ای که در کشورهای دارای دموکراسی دارد، آنجا هم دارد؟ آیا نظام سیاسی دموکراسی با فرهنگ، نژاد، اجتماع و دین کشورهای استقلال یافته همخوانی دارد؟ و سوالات دیگه که باید بهش پرداخته بشود. 

پایان...