یادداشت ثمین حامدفر

        من خیلی بلد نیستم مثل بقیه دوستان حرفه ایم، درباره کتاب ها نظر بدم. شهر خرس رو  نزدیک به یکسال پیش خوندم ولی بخاطر تصویر سازی خوب بکمن در کتاب ، هنوز هم میتونم صحنه های کتاب رو جلوی روم ببینم و درباره ش بنویسم!
اگر قبلا وبلاگ نوشته باشید یا خواننده پر و پاقرص وبلاگ ها باشید، میدونین که توی وبلاگ آدم ها اکثرا عمیق ترین لایه های وجودشون رو نمایان می کنن و شما میتونی با شخصیت حقیقی اونها آشنا شین. موقع خواندن این کتاب احساس می کردم این یک وبلاگه که هر کدوم از شخصیت ها اون رو نوشتن. بکمن به عمیق ترین لایه های هر آدم نفوذ می کنه و هیچ شخصیت سفید یا سیاهی نیست که مطلقا دوستش داشته باشی/نداشته باشی!
یک جور هایی به همه حق میدی و نمی‌دی! همه جوره کتاب رو دوست داشتم، بعد از تموم کردنش، اول کتاب نوشتم: «کتابی نسبتاً عمیق و درباره آدم ها!»

اسپویلر:🟡🟠🔴

فقط کاش بنی اون طوری نبود :)