یادداشت ✧اخگر

        کتاب "نشانهٔ چهار" رو تموم کردم. کتاب قشنگی بود ولی خب نقد‌هایی بهش دارم که در ادامه میگم. اول اینکه بنظرم باید طولانی‌تر می‌بود و اتفاقات بیشتری توش میفتاد و خواننده رو سرگرم می‌کرد. همون فصل دوم وارد داستان میشی و اتفاقات پشت سر هم میفته و اصلا وقتی برای حدس و گمان برای من خواننده نمیذاره. اولین کتاب از آرتور کانن دویل بود که می‌خوندم و طبیعتا با کتابای آگاتا کریستی مقایسش کردم؛ بنظرم صد مرتبه کتابای آگاتا کریستی بهتر از آرتور کانن دویل هست، البته باید کتابای دیگش رو هم بخونم شاید اونا بهتر باشن. توقع داشتم شخصیت شرلوک از هرکول بهتر باشه چون کریستی از رو اون الهام گرفته و پوآرو رو خلق کرده ولی بنظرم پوآرو خیلی باهوش‌تر و ریزبین‌تر از شرلوک هست. دوم اینکه همون‌طور که گفتم وقایع خیلی سریع پشت سر هم رخ میدن و نیازی به فکر کردن نیست؛ من توی کتابای آگاتا کلی فکر می‌کنم تا شاید مجرم رو حدس بزنم ولی اینجا نیازی نبود چون اصلا مجرم بین اون اشخاص نیست و نمیشناسیش که بخوای حدس بزنی(نگران نباشید اسپویل نیست). کریستی توی کتاباش چندین نفر رو قرار میده که جای حدس برای خواننده بذاره و از فسفر‌های مغزت کار بکشی تا قاتل رو پیدا کنی به خاطر همین من لذت خیلی بیشتری می‌برم نسبت به این کتاب که از دویل خوندم. شخصیت شرلوک این شکلیه که یه دفعه به دیوار خیره میشه و یه چیزی رو کشف می‌کنه بدون اینکه حتی برای خواننده توصیفی از وضعیت بده؛ مثلا تو این کتاب وقتی شرلوک وارد صحنه‌ی جرم شد هنوز هیچی توضیح نداده کلی چیز کشف کرد و شروع کرد برای واتسون توضیح دادن و این خورد تو ذوقم چون مشتاق بودم منم یکم فکر کنم برای کشف حقیقت. ولی از شخصیت‌پردازی و فضاسازی لذت بردم و انگار خودم توی لندن بودم و کنار شرلوک داشتم ماجراجویی می‌کردم. یه چیزی که اذیتم کرد همون‌طور که توی نظرات دیگران دیدم نژادپرستی بود؛ نویسنده انگلیسی‌ها رو خیلی خوب جلوه داده بود و هندی‌ها رو بد. انگلیسی‌ها هند رو استعمار کردن ولی وقتی اونا شورش کردن آدم بده‌ی داستان شدن. خلاصه نمی‌تونم با اولین کتاب قضاوت بکنم شاید کتابای دیگه خیلی بهتر باشن. ولی جدا از شخصیت شرلوک خوشم میاد؛ یه آدم نکته‌بین و باهوش و در عین حال متکبر. خلاصه با این توصیفات لذت بردم از خوندنش و پیشنهاد می‌کنم این کتاب رو بخونید. 🕵🏻‍♂