بریده‌های کتاب zahrakhalaji

هر یک از قدرت ها که منطقه حاره ای افریقا یا کشوره های خاور میانه و یا هند جنوبی یا مجمع الجزایر اندونزی را زیر سلطه بگیرد، بر صد ها میلیون باربر ارزان و خرکار نیز دست می یابد. ساکنلن این نواحی که علنا تا سر حد بردگی نزول کرده اند پیوسته در دست این یا ان فاتح می گردند و در این مسابقه مانند زغال یا نفت مصرف میشوند تا سلاح بیشتری به دست آید ، ناحیه بیشتری تصرف آید و همینطور الی غیر النهایه .

درد های سخت و عمیقی در جهان ما وجود دارد اما آنچه که بتواند کمر یک انسان مبارز را بشکند، وجود ندارد

انجا سرزمین من است، خاک من است، زادگاه من ، من باید به فکر نجاتش باشم

دشمنان ما اگر دَم از اصول اخلاقی ثابت و استوار می زنند هم فقط به خاطر آن است که ما را گرفتار و پابند ان اصول کنند، تا خود بتوانند به راحتی و بی دغدغه، ستم کنند و ستمگر باقی بمانند. خود آنها ، هرگز به اخلاقی گه از ان سخن می گویند ، معتقد نبوده اند و نیستنود، که اگر بودند، دیگر ستمگر و فاسد و بدکاره نبودند .

اگر عاقلی، از عاشق نپرس که زیباتر از مهتاب چیست! اگر هنوز صاحب فرزند نشده یی از مادر نپرس که اضطراب دائمش برای چیست اگر وطنت را دوست نداری از عاشفان وطن نپرس که برای چه می جنگند اگر عاشق مهتابی و اگر عاشق وطنی و اگر پسرت را به جنگ فرستاده ای دیگر، پرسیدن برای چیست ؟

او، این صدای بی پروا را خوب می شناخت. این صدا از آن زنی بود که می خواست دِین خود را به تاریخ سرزمین خود بپردازد و سهم خویش را ، از این تاریخ، بطلبد. این ملان بود؛ تفنگ چخماق کشیده در چال شانه جاداده، انگشت برماشه نهاده .

تفکر ، همان گونه که اندوه می افریند، در دوام مثبت خویش ، پلی خواهد ساخت میان جزیره و جماعت ، میان فرد و خلق و میان امروز و فردا و پلی به سوی شادمان روح

اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن امیال فردی‌ست، و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود؛ علیل و ناقص است؛ دور از دریا، دور از طوفان ، دور از پرواز و دور از شکفتن روح است ......

دریای تفکرات را مَدِ غم چنان بالا می اورد که صاحب غم، همچون جزیره ای متروک ، جزیره ای بی قایق و تهی از حیات ، فریادِ خوفداز تنهایی بر می کشید و گمان می کرد که فرو خواهپد رفت و دیگر بر نخواهد آمد

در قلب اوجا ها همیشه غمی بود که از اندیشیدن مایه می گرفت ؛ غمی که با سیلاب خروشان ِ"چه باید کرد"ها می امد و سراسر وجود حیرت زده ی ایشان را فرا می گرفت

گل می کند شقایق، دانه ی اسفند می رسد ،مارال می چرخد چرخ چاه، دلو خالی پر میشو د، مارال هرگز باور نکن که زمان ایستاده یا به عقب می رود، مارال گندم خوب کاشته یی ، فصل درو می رسد ، مارال

به ریسمان لحظات چنگ زدن و چرخانیدن دوک حالی که اینده ای از پی نداشت، غریزه ای شکست ناپذیر می نمود ، درست مانند ریه های آدم که تا هوا وجود دارد نفس بعدی را فرو میدهد

کاروان را تجربه داران هدایت می کنند و جوانان حمایت؛ اما بدون تردید، همیشه راه هایی تازه ای وجود دارد که میان بر تر از میان بر های قدیمی است. دست کم، ابزار های تازه می توانند کوتاه ترین راه ها را ، باز هم کوتاه تر کنند .

انسان، برای خطا کردن و جبران خطا، زاییده می شود. خطا، دلیل تازگی راه است ، دلیل رشد، دلیل بازشدن، دلیل اینکه انسان نمی خواهد و نمی تواند به تجربه ها قناعت کند

فصل، فصل آشتی کنان بود؛ فصل سربارگیری و سنگر بندی. بی طرفها، جانب نیرنگ را داشتند و در سپاه رذالت روح می جنگیدند

هیچ چیز ، زندگی یک انسان شریف را بی بها نمی کند. می توان در راه چیزی معتبر و مقدس ، جان داد ؛ اما نه با این تصور که جان، بی ارزش است که می توانش داد. برای کشته شدن باید که پای چیزی بسیار گرانبها، و گرانبها تر از حیات انسانی در میان باشد.

آیا زندگی همواره چنین بوده است؟ آیا غذا همواره چنین مزه اس داشته

وینستون با اعتقادی ناگهانی و عمیق اندیشید که یکی از همین روز ها "سایم"تبخیر خواهد شد.زیادی باهوش است . به روشنی سخن می گویند حزب چنین آدم هایی را دوست ندارد . یک روز ناپدید میشود از جبینش پیداست ..‌.

همرنگی یعنی نیندیشیدن _بی نیازی از اندیشیدن. همرنگی ناخودآگاهی است

مگر متوجه نیستی که تمام هدف زبان جدید تنگ کردن حبطه اندیشه است ؟ در پایان چرم اندیشه را امری محال خواهیم ساخت، چون واژه ای برای بیان ان در میان نخواهد بود