بریده‌های کتاب zahrakhalaji

گاهی کوچک ترین موج از همه قوی تر است .

..... تهران عزیزم برای اولین بار بلیط مان یک طرفه شده و نام تک فقط به عنوان مبدا امده . برای نخستین بار نام تو در ان تکه کاغد به عنوان مقصد نیامده . احساس غریبی است . همیشه هر سفرم را به امید بازگشت به دل تو آغاز میشد

ما هراسان متولد نمیشویم. وقتی جوانیم، هنگام دویدن یا بالا رفتن یا پریدن تردید نمی کنیم و نگران صدمه دیدن یا تحمل شکست نیستیم. طردشدن و زندگی واقعی ترسیدن را یادمان می دهد، اما اگر حقیقتا چیزی را بخواهی، باید خطر کنی.

گاهی فکر میکنم ترس از سقوط است که باعث میشود آدم ها اشتباه کنند.

بچه که بودم، هر کاری که می کردم به اندازه کافی خوب نبود. ما طنین صدای والدینمانیم و گاهی آن ها از چیزی که می شنوند، خوششان نمی آید.

بزرگترین مشکل آدم های این زمانه همین است؛ قدر چیز هایی را که دارنو نمی دانند، مدام بیشتر میخواهند . نمیخواهند برایش کار کنند . نمی خواهند ان را کسب کنند .وقتی چیزی را که می خواهند به دست می اوردند ؛ مثل بچه های لوس نق می زنند و می نالند . خیلی از ادم ها فکر مبکنند دنبا چیزی به انها بدهکار ایت و بقیه را مقصر انتخاب های نادرستشان در زندگی قلمداد مز کنند . همه هم فکر میکنند اگر اوضاع مطابق نقشه هایشان پیش نرفت ، می توانن فرار کنند .

وقتی آدم محبوبت نبوغ زیادی داشته باشد ، نبوغش تو را به سایه می کشاند

در کودکی مدام می شنیدم بچه ی بدی ام و اثرش هنوز در من مانده است

انقدر با سر پایین با گرفتاری ها رو به رو می شویم که یادمان می رود برای نگاه کردن به ستاره ها سرمان را بلند کنیم .

گاهی حس میکنم باید زندگی را ترک کنم، درست همانطور که آدم های دیگر هتل ها را ترک میکنند. تمام چیز هایی که لازم است امضا کنم، کلید زندگی آن دوره ام را پس بدهم و جای تازه ای بیابم .جایی امن .اما شاید هنوز چیز ارزشمندی باشد که بهخاطرش بمانم

محبت مثل نواختن پیانوست و اگر تمرین نکنی ، راه و رسمش یادت می رود.

همه ی ادم ها اعتیاد دارند و تمام معتاد ها در ارزوی یک چیزند : گریز از واقعیت

اگر هر داستانی پایان خوشی داشت ؛ دیگر دلیلی نداشت دوباره از نو آغاز کنیم .

یک روز ، یک روز ؛ گلدانی نقره فام از نکید از نوید و امید و فرصتی دیگر ، در باز آفرینی ، تجدید حیات و تجسم دوباره . یک روز کمترین و بیشترین ِ زندگیمان.

اوقاتی را که باهم گذرانده ایم هرگز فراموش نخواهد شد و درس های عشق و امنیت، لذت های ساده و خوشی های اسان همیشه در خاطر خواهند ماند

اما حالا درک کردم چرا خواندن چنین کتاب هایی مهم بود، چون برای درک جهان و برای درک خویشتن مهم است که شاهد همه ی تجربه های بشری باشم تا معلوم شود چه چیزی و چه کسی برایم مهم است و چرا .

حقیقت زندگی کردن ، نه با قطعیت مرگ ، بلکه با اعجاز زنده بودن به اثبات رسیده است. " دنبال خوشبختی نگرد خود زندگی خوشبختی است."

به یاد اوردن افرادی که از دنیا رفته اند ، ارزش قائل شدن برای شخصی است که از دنیا رفته و احترام گذاشتن به زندگی که سپری کرده است

اندوه ، شکست خشونت بار منطق است و منطق قدرت مقابله با آن را ندارد.

مردم اغلب از اهمیت زندگی در لحطه اکنون حرف میزنند و غبطه میخورند به اینکه کودکان بی اینکه به گذشته فکر کنند و نگران آینده باشند از لحظات شاد اکنونشان لدت میبرند ، باشد ! موافقم .اما این تجربه _ تجربه ی زندگی ِسپری شده _است که به ما امکان میدهد لحظات شاد را بخاطر بیاوریم و دوباره احساس شادی کنیم . این توانایی ماست که لحظه ای را که به ما قدرت و توان میدهد دوباره زندگی کنیم .