بریده‌های کتاب زینب الاعلی

باید خودم بروم خودم نه خودم باید برم باید خود را مهیا کنم بیشتر و بیشتر هنوز دلم می‌لرزد دستم می‌لرزد هنوز دلم خام است هنوز آماده روبرو شدن با او نیستم باید دیگری را بفرستم مثل کودکی شاد و شرمگین بود که از دیدار مهمانی عزیز پشت در پیدا و ناپدید می‌ایستید و دیگر را به درون هول می‌داد حسی این چنین است چیزی مثل رفتن و ماندن

داشت رجزخوانی می‌کرد که کسی که زیر پتو خوابیده بود پتو را از روی صورتش انداخت کنار. مجید هنوز جیغ و داد می‌کرد که همه با هم گفتند: یا اباالفضل! مجید!

صدای حاجی همه جا را پر کرده بود. داد می‌زد و می‌گفت: "کوفت! زهرمار! چه مرگ‌تونه؟! چه خبره؟! آبروی بچه‌های جهاد را بردید! دیوونه‌ها! بابا این دکل بچه‌های خودمونه! خوشحالی داره؟! شما دیگه کی هستید بابا؟! برید برسید به کارتون!"

شجاعی گفت: بابا قلیه پیتو نه! جغوری بغور! به‌به من که دارم از گرسنگی می‌میرم! و بعد دستی کشید به شکمش و ادامه داد: چه ناهاری بخوریم امروز!

حاجی تند از تویوتا پیاده شد و گفت: پس شما کجایید؟ این جا چه‌کار می‌کنید؟ خسروان گفت: حاجی ما شهید شده‌ایم. بعضی‌ها هم زخمی شده‌اند. حاج اسماعیل گفت: حالا تا زنده نشده‌اید، بروید بالا!

اهووی ملت! رد شدن هرنوع خواننده از داستان‌های دارو دسته‌ی من قدغنه! شرایط واسه‌ی هر دو دسته، خواننده‌ی کم‌حوصله و پرحوصله، حسابی جفت و جوره. کم حوصله‌ها از هر جای کتاب عشقشون کشید داستانی انتخاب کنن و بخونن. البته، پرحوصله‌ها با خوندن کل مجموعه اجازه ورود به ماجراهای تودرتو رو پیدا می‌کنن قربون. رفیق جبهه و جنگ شما، دارعلی!

یکی بود یکی نبود غیر از خدای مهربون هر نوع جک و جونور که بخواهی روی زمین بود از ادم های خوب بگیرتابد اتش بیار معرکه