بریده‌های کتاب zahra faraji

جوانه ها بیشتر شده اند ، به نظرم خیلی زود گل می دهند ، شاید وقتی تو برگردی .

پدرش جلوتر از او راه می رفت ،همیشه چند قدم جلوتر،مثل یک سپر بلا.

ابوالفضل (ع) را دیده ام . وقتی پیاده است عین کوه است و وقتی سوار اسب می شود تبدیل می شود به طوفان.

لب های حسین (ع) بسته شده بودند . اما کتاب چشم هایش باز بود و هنوز کلمه از آن می بارید.

اما می دانم حرف های مهمی می زند . حسین (ع) کسی نیست که دهانش باز شود و حرف های بیهوده از آن بیرون بیاید . دیدار با او مهم است .

هیچ شبی نیست که صبحی بعدش نیاد.

مادر مثل چسبی است که همه ی ما را کنار هم نگه می دارد.

مرتب به خودم می گویم نگران نباش اما انگار هر بار که چنین چیزی به خودت می گویی ده بار بیشتر نگران می شوی.