بریده‌های کتاب younes saeedi

هرکس که قدرت را در دست دارد، همانی است که تاریخ را می‌نویسد.

گناه واقعی‌اش این بود که خیال پرداز بار آمده بود، خیال پردازان ماوایی جز زندان یا جنون ندارند.

ما تا وقتی در سرزمین خودمان ارزشی نداریم، در هیج کجای دنیا ارزش نداریم.

این عدالت چارتین است. آن ها حق دارند زندگی کنند. شاید یکی از آن ها بتواند در مقابل روح گناهکارش مقاومت کند.

همه چیز مرده، هرجا را نگاه کنی جز نعش نمی‌بینی. فقط یک مشت ادم مانده اند و دورشان جز خاموشی هیچ نیست.

گاهی اوقات بهترین کار اینه که ذهن خودت رو بگذاری روی کار و به جای اینکه بهش استراحت بدی اون رو کاملا خالی کنی؛ چون اگر حوصله‌ی ذهن سر بره شروع می‌کنه به خوردن تو؛ اون هم زنده زنده.

تو به همان چیزی تبدیل می‌شوی که باور داری هستی.

نوشتن یعنی بازنویسی، نویسنده داستان رو برای خودش می‌نویسه اما برای اینکه دیگران نوشته رو بخونن اون رو باز نویسی می‌کنه

نویسندگی یک حرفه‌س که می‌تونه آموخته بشه؛ اما هیچکس نمی‌تونه اون رو آموزش بده.

هرکاری که در زندگی انجام می‌دی قبلا یک نفر دیگه اون رو انجام داده، دست کم کاری که ارزش انجام دادن داشته باشه این طوره. رمز کار در اینجاست که اون رو طوری انجام بدی که کمی از نفر قبلی بهتر باشه.

حقیقت یک قرارداده که اجازه می‌ده انسان های معصوم و بی‌گناه مجبور نباشن با واقعیت کنار بیان‌.

زندگی چقدر زیبا بود اگر قادر بودیم به کسانی عشق بورزیم که شایسته اش هستند.

در این زندگی هیچ کس بدون پرداخت هزینه شاد و خوشبخت نیست، نه حتی برای یک لحظه .

سطح بربریت و وحشی گری در یک جامعه با میزان فاصله ای سنجیده می‌شود که تلاش می‌کند میان زنان آن جامعه با کتاب ایجاد کند.

خالص ترین دردها در تنهایی تجربه می‌شود.

وقتی جوان هستی جهان رو طوری می‌بینی کهمی‌بایست باشد و وقتی پیر می‌شی جهان رو همونطور که حقیقتا هست می‌بینی.

قول و قرار ها تا حدی شبیه به قلب انسان هستند؛ اینکه اگر نخستین بار شکسته شوند، شکستن های بعدی به راحتی آب خوردن خواهند بود.

وقتی کرامت و شان انسان از دست برود اطاعت کردن از دستور ها به مراتب آسان تر می‌شود.