بریده‌های کتاب یگانه

«وقتی کوچک هستی درک این مسائل خیلی سخت است. ولی ببین، اگر یک نفر را از ته دلت دوست داری، گاهی باید او را رها کنی تا برود. خیلی دور. بعد خودش برمی‌گردد. این یکی از اصلی‌ترین نشانه‌های عشق واقعی است. شاید هم تنها نشانه!»

آدمیزاد در دروغ‌گویی عجب مهارتی دارد.

آماندا عاشق لحظاتی بود که مالون می‌خندید. خنده‌های مالون همیشه او را به یاد آهنگی می‌انداخت که دائم گوش می‌داد تا این لحظات شیرین برای همیشه در ذهنش ثبت شود. با خودش می‌گفت موسیقی اصلاً برای همین است، برای آنکه بتوان خاطراتی را در ذهن ثبت کرد. مهم نیست ترانهٔ این آهنگ‌ها چقدر به نظر بقیه مضحک باشد.

آدم در زندگی خیلی چیزها یاد می‌گیرد.

اگر کمتر صحبت کردن به معنای زودتر فراموش شدن است، ما در اینجا می‌خواهیم عکس آن عمل کنیم.

کلمات، فقط ظاهر عقاید ما را نشان می‌دهند.

آدم هر‌قدر هم سعی کند راه‌و روشش را عوض کند،سلیقه‌ها،عادتها،طرز فکر و احساسات او از اعمالش مشخص می‌شود.

بین چیزی که آدم می‌گوید و چیزی که آنها از قول آدم می‌نویسند، تفاوت از زمین تا آسمان است. جمله‌ها را یک‌طوری پس و پیش می‌کنند که معنی‌شان کاملاً برعکس می‌شود.

آریستوس کادمو گفت: «سرنوشت ما موقع تولدمون مشخص می‌شه. خودت این رو می‌دونی.» پدرش جواب داد: «راستش زیاد از این موضوع مطمئن نیستم. باور دارم خودمون تصمیم می‌گیریم تبدیل به چی بشیم.»

_ فراموش نکنید که ما با یک دیوانه روبه‌رو هستیم. تا این لحظه او هیچ حرفی از انگیزه‌اش نزده. _ مگر دیوانه هم انگیزه دارد؟ _ البته که دارد، قربان.

گرچه گاهی با شخصیت‌ترین آدم‌ها ممکن است با به‌ دست آوردن موفقیت خودشان را گم کنند.

آدم وحشت می‌کند قربان از اینکه می‌بیند مردم اینطور عوض می‌شوند.

رسم دنیا چنین است: چه‌بسا بهترین دوستانمان بر زمینمان می‌زنند!

به قول پل دیاکر، بهترین روغن هم در دراز مدت بو می‌گیرد.

آدمِ یک چشم بدتر از کور است. چون می‌داند چه‌چیز کم دارد‌.

خواب همچون خیالی فروبرنده که با درخشش مرداب در کشمکش باشد، او را در بر گرفته بود.

نتيجهٔ اخلاقی: هر قاتلی زمانی آدم خوبی بوده.

نمی‌دانی آدم اگر در موقعیت دشواری قرار گیرد، چه کارها که نمی‌کند.

جورج اظهار عقیده نکرد. بحث کردن با زنها فایده‌ای ندارد.

رزماری یعنی یادآوری خاطره. باید فراموش کرد فراموشی را.