بریده‌های کتاب yasamin

:"فکر کنم بزرگ شدن یعنی همین " :"راستش رو بخوای مزخرفه"

بعضی وقت ها...بعضی وقت ها موقع هایی که ناراحتیم،همین طوری بدون منظور یه چیزهایی می گیم.بدون فکر کردن به عواقبش یه چیز هایی میگیم.

فرقی نمی کند چه اتفاقی برایت می افتد،دنیا راه خودش را می رود.

بی خیال شدن به این معنی نیست که فراموش کنی.معنی ش اینه که باید بین قدم گذاشتن توی مسیر زندگی و نگاه گاه و بی گاه به گذشته،تعادل برقرار کنی و ادم های زندگی ت رو فراموش نکنی.

وقتی جوان تر بودم پیش از اینکه با دِرک اشنا شوم،داستان هایی درباره ی زنانی می شنیدم که در روابط ازاردهنده گیر افتاده بودند.هیچ وقت نمی فهمیدم چرا در اینجور زندگی ها می مانند.فکر میکردم احمق یا ضعیف هستند‌هیچ وقت برایم معنا نداشت تا این که زندگی خودم هم همین طور شد.

بیشتر مردم فکر می کنند بزرگترین فداکاری ای که از دست هر کس برمی آید مردن در راه چیزی است،ولی اشتباه فکر می کنند.بزرگترین فداکاری ای که هر کس می تواند در این دنیا انجام دهد،زندگی کردن است.اینکه در راه چیزی(یا کسی)زندگی کنی و اجازه بدهی تا ان چیز تو را تبدیل به ادم جدیدی کند؛ادمی که دیگر حتی نمی شناسی اش.زندگی حقیقتی است که همین حالا جریان دارد اما مرگ با خودش نیستی و فراموشی می آورد و این تلخ ترین حقیقتی بود که می توانست وجود داشته باشد