بریده‌های کتاب یحیی آرمین

داروی نیهلیسم (پوچ‌گرایی) عشق است و درمانش این است که در زندگی عشق وجود داشته باشد و فراترین عشق عشق را به خداست، به شرط اینکه خداشناسی‌های ما را اصلاح کنیم. ما الان متاسفانه سهم و بهره‌مان از آن خداشناسی که برایمان عشق انگیز باشد در حد نصاب نیست. اگر بتوانیم خدایی را بشناسیم که به او عشق بورزیم کلید اصلی گشایش بحث است.

دل پیدا کنید؛ ما به دل زنده‌ایم. بی‌شک خرد باید در خدمت دل درآید وگرنه جامعه ما اسلامی، نورانی و جامعه محمدی و علوی نخواهد شد.

مبادا اشتغال ما به مبارزه‌ها، مجاهده‌ها، تلاش‌ها و مسئولیت‌ها خود حجابی بشود در برابر دل‌هایمان و از این آب حیات باز بمانیم و اعمالمان «کَسَرابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً»۱ شود. ۱. سوره نور، آیه ۳۹

خدایی که انسان از راه عقل نظری به آن می‌رسد، آن نوع خداشناسی و آن شورآفرینی را ندارد؛ چرا که همان خشکی عقل را دارد. آن‌جا(عقل) که آدم دیوانه نمی‌شود. اینجاست(قلب) که آدم دیوانه‌ی حق می‌شود. دیوانه شو! دیوانه شو!

تعریف استاد صفایی ازخودشناسی(تا الان از بین تعاریفی که باهاش مواجه بودم این تنها تعریفی بود که درونش رشد انسان درنظر گرفته شده): خودشناسی یعنی اینکه تو با این استعداد و امکان چرا به خاطر دنیای بی‌جان و یا آدم‌ها و فرعون‌ها و تفاوت‌هایی که مثل تو هستند، سوخته‌ای و سوخته‌ای. تو خودت را با تاثیری که از هر چیز احساس می‌کنی اندازه بگیر و مقایسه کن که این چیز ارزش این را داشته یا جرح و غفلت تو او را بزرگ کرده.

با اینکه خواندن عناوین مهم است ولی کافی نیست. واضح‌ترین عناوین و روشن ترین مقدمه‌های دنیا وقتی می‌تواند به شما کمک کنند ه قبلاً زمینه وسیعی از انواع طبقه‌بندی در ذهن خود داشته باشید.

بسیاری تصور می‌کنند عنوان کتاب را می‌فهمند، در صورتی که در واقع تعداد بسیار کمی پیدا میشوند که عنوان کتاب را با دقت خوانده و به مفهوم اصلی آن اندیشیده باشند.

اولین قاعده خواندن تحلیلی را به این شکل می‌توان بیان کرد: باید بدانید چه نوع کتابی می‌خوانید. این کار را باید هرچه زودتر در طی مراحل خواندن کتاب انجام دهید. اگر این کار قبل از شروع به خواندن کتاب انجام شود خیلی بهتر است.

باید این اعمال را جداگانه آنقدر خوب آموخت تا هنگام انجام آنها با یکدیگر، دیگر نیازی به فکر کردن به یکایک آنها نباشد. تنها در این صورت است که همه این اعمال را میتوان با هم انجام داد و اسکی باز خوبی شد. این مثال در مورد خواندن نیز صدق میکند.

هنر یا مهارت در حیطه قدرت کسانی است که بر اساس قواعد مرتبط، به انجام آنها عادت کرده باشند.

اگر مردم از تشویق محروم باشند، یا دست از تلاش برمی‌دارند و هیچگاه در کارشان خیلی موفق نمی‌شوند یا اصلاً از آن کار زده می‌شوند.