داروی نیهلیسم (پوچ‌گرایی) عشق است و درمانش این است که در زندگی عشق وجود داشته باشد و فراترین عشق عشق را به خداست، به شرط اینکه خداشناسی‌های ما را اصلاح کنیم. ما الان متاسفانه سهم و بهره‌مان از آن خداشناسی که برایمان عشق انگیز باشد در حد نصاب نیست. اگر بتوانیم خدایی را بشناسیم که به او عشق بورزیم کلید اصلی گشایش بحث است.

خدایی که انسان از راه عقل نظری به آن می‌رسد، آن نوع خداشناسی و آن شورآفرینی را ندارد؛ چرا که همان خشکی عقل را دارد. آن‌جا(عقل) که آدم دیوانه نمی‌شود. اینجاست(قلب) که آدم دیوانه‌ی حق می‌شود. دیوانه شو! دیوانه شو!

دل پیدا کنید ؛ ما به دل زنده‌ایم.

مبادا اشتغال ما به مبارزه‌ها، مجاهده‌ها، تلاش‌ها و مسئولیت‌ها خود حجابی بشود در برابر دل‌هایمان و از این آب حیات باز بمانیم و اعمالمان «کَسَرابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً»۱ شود. ۱. سوره نور، آیه ۳۹