بریده‌های کتاب محمد طاها ترابی

اگر بخواهیم عدالت به معنای حقیقی خودش در جامعه تحقق پیدا کند، با دو مفهوم دیگر بشدت درهم تنیده است؛ یکی مفهوم عقلانیت است، دیگر معنویت.

غایت مجالس عزا و توسل، رسیدن به مقاصد اهل بیت است.

آن شنیدستی که در اقصای غور بارسالاری بیافتاد از ستور گفت چشم تنگ دنیادوست را یا قناعت پر کند یا خاک گور

آنچه در ایم شب‌ها مهم است، احیاء آن به عبادت است و افضل عبادات، مذاکرات و یا تحقیقات علمی است؛ چنانکه سیره‌ی علمای سلف آن بود که کتاب‌های علمی خود را در شب قدر به پایان می‌بردند تا به این دستور عمل کرده باشند.

استاد اسفار ما که فرد مشهوری است، به ما می‌گفت: تو آدم نمی‌شوی، مگر اینکه درس اخلاق بخوانی! حالا من واقعا اوّل خودم را نصیحت می کنم و بعد شما آقایان را که آهای آقایان دانشجو و محصلین عزیز! اگر می‌خواهید همین تحصیلاتتان ادامه پیدا کند، بدانید که علّت مبقیه‌ی آن، علم اخلاق است.

چو عمر از سی گذشتت یا خود از بیست نمی‌شاید دگر چون غافلان زیست* *یعنی وقتی عمر از سی‌سال بلکه بیست سال گذشت، دیگر غفلت کودکانه مورد ندارد.

آدم عاقل حرف مزخرف نمی‌زند، سخن بد نمی‌گوید، مزاح و شوخی بیجا و این حرف‌ها را ندارد. خیلی متین و با ادب و با روی خوش با افراد جامعه برخورد می‌کند.

هر یک از ائمه ما یک لقبی دارد. مثلا امیرالمومنین: علیُّ المرتضی. امام حسن: الحسن المجتبی. امام حسین: سیدالشهداء، و ائمه دیگر: السجاد، الباقر، الصادق، الکاظم، الرضا، التقی، النقی، الزکیّ العسکری. حضرت یک لقبی دارد مخصوص به خود، لقبی که از مفهوم "قیام" گرفته شده است، آن‌که در جهان قیام میکند: اَلقائم. اصلاََ ما حضرت مهدی را به قیام و عدالت می‌شناسیم. هر امامی به یک صفت شناخته می‌شود، این امام به قیام و عدالت شناخته می‌شود.

شش هفته پس از صدور اعلامیه بلفور، انگلیس، بیت‌المقدس را در نهم دسامبر ۱۹۱۷م به تصرف خود درآورد و در یازدهم دسامبر، ژنرال آلنبی فرمانده نظامی انگلیس که خود یهودی بود، وارد بیت‌المقدس شد و در میان مردم اعلام کرد: امروز جنگ‌های صلیبی به پایان رسید!

سه دهه بعد از اینکه هس کتاب روم و اورشلیم را نگاشت، تئودور هرتزل(۱۸۰۶-۱۹۰۴) به گفته خودش در بی‌خبری از کتاب هس، کتاب دولت یهود را نوشت و پس از آنکه با کتاب هِس آشنا شد، گفته بود اگر پیش‌تر کتاب روم و اورشلیم هس را دیده بودم، هرگز دولت یهود را نمی‌نوشتم. بدین ترتیب، هس نخستین نظریه‌پرداز جدی تاسیس دولت یهود بود.

همان اول که ملک‌الموت وارد می‌شود، پیام الهی را می‌گوید: <<عَبدی! ماذا صَنَعتَ فی امانَتی عِندَکَ؟!>> بنده‌ی من در امانتی که به تو داده بودم، چه کردی؟! آیا شکرش را به جا آوردی یا کفران نمودی؟!

البته در بررسی یهودیت، همان‌گونه که پیش‌تر اشاره شد، باید در معنای یهودیت دقت داشت؛ منظور ما از الاهیات یهودی، غالباً یهودیت به معنای سامانه‌ای دینی و الاهیاتی است، نه یک فرهنگ؛ چه یهودیت فرهنگی می‌تواند سکولار یا حتی لائیک باشد.

سید بن طاووس فرمود: ای پسر عزیزم! اگر در دو قلعه محکم متحصّن شوی، از شرّ شیطان ایمن خواهی بود؛ یکی توجه به مقام اقدس حق، یعنی ایمان به پروردگار و یکی هم انقطاع از خلق به حق، یعنی توکّل به پروردگار.

شیطان، بعد از امام زمان(عج) اعلم من فی‌الوجود یعنی داناترین موجودات است؛ مراجع تقلید در رتبه های بعد از او قرار دارند! او همه مسائل و فنون را بلد است. نود و نه راه را برای شما درست می‌کند که اشکال شرعی ندارد ولی در صدمی شما را گول می‌زند، آقاجان!

...ماکیاول به خدمت جمهوری درآمد و به مقام منشی‌گری دولت گماشته شد. او از تجاربی که در این مقام اندوخت نهاد راستین زندگی سیاسی را بهتر شناخت و به نیرنگ‌بازی ها و دسیسه هایی که در پرده الفاظ آراسته و مکاتبات مودبانه رسمی و مذاکرات دوستانه فلورانس با دولت های دیگر پنهان بود پی برد و دانست که در کار سیاست هیچ‌گاه فریفته ظواهر امور نباید شد.

بارها سر کلاس‌های آموزش گفته‌ام در تخریب اولین اشتباه آخرین اشتباه است و دیگر جایی برای جبران نیست!

افلاطون با آنکه نجیب‌زاده بود و برای رهبری سیاسی تربیت یافته بود، ولی خشونت و بیدادگری همه گروه‌های سیاسی، چه انقلابی و چه ضدانقلابی، او را از سیاست بیزار کرد و به تفکر دراین‌باره واداشت که چگونه می‌توان جامعه‌ای ایمن از بیداد و ستیزه و سیه‌روزی بنیاد کرد.

منزلت حضرت زهرا برای ما مسلمانانِ امروز فراتر از منزلت یکی از برجستگان خاندان پیغمبر و دارای یک خصوصیت مضاعفی است و آن، این است که این بانوی بزرگوار و عزیز سرمشقی است برای زن ایرانی که می‌خواهد علی‌رغم تمام بدآموزی‌ها و علی‌رغم تمام سیاست‌هایی که خواسته‌اند زن را در لجنزارهای اخلاقی بغلتانند، موجودی باشد دنباله‌رو حضرت زهرا؛ یعنی بادین، طیّب و طاهر، شجاع، مبارز، وفادار، خانه‌دار، در عین حال در میدان‌های دشوار زندگی با تمام وجود سرمایه‌گذاری کند. فاطمه زهرا یک چنین عنصر عزیز و بزرگواری است.

اینکه گفته می‌شود در عاشورا، در حادثه کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد-که واقعا پیروز شد-عامل این پیروزی، حضرت زینب بود؛ والّا خون در کربلا تمام شد.حادثه ظاهری به ظاهر با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصه عاشورا به پایان رسید؛ آن چیزی که موجب شد این شکست نظامی ظاهری، تبدیل به یک پیروزی قطعی دائمی بشود، آن عبارت بود از منش زینب کبری، نقشی که حضرت زینب بر عهده گرفت؛ این خیلی چیز مهمی است.

آزادی کدام است؟ آزادی هم رها شدن از بند شهوات و مادّیات است. حضرت[علی] فرمود: ...آیا یک حرّ و آزادمردی نیست که کاسه‌ی لیسیدنی دنیا را برای کاسه‌لیس ها واگذارد و رها کند؟!