بریده‌های کتاب Khatoon

«حتما تو زندگی قبلیت یه ژنرال بودی . اونم کله شق ترین و حرص درآرترینش.»

جواب دادم :«باشه.فکر کنم قراره کاروانسرا مقر فرماندهی مون باشه.» لب هایش تکان خورد،چیزی شبیه به لبخند. «منم همین طور فکر میکنم.»

«من باید بدونم . نمی ذارم گفتن حقیقت آسیبی به تو برسونه .»

«باید از گذشته به عنوان هشدار یاد کنیم. »

اگر کسی مرا طبق عدد هایم قضاوت کند ، چه میشود؟ شوخی شان گرفته است؟ ...به هر ترتیب شما احمق ها صلاحیت ندارید.

کسانی که به دیگران توهین میکنند ، "بازنده" هستند.

به جرم افترا و بد گویی از آن ها شکایت می کنید ؟ نه . به جرم ایجاد آلودگی صوتی این کار را کنید.

بیا دیگر احساسات مان را برای رئیسی که بعد از جدا شدن از کار ، هرگز ملاقات نخواهیم کرد ، فامیلی که به ندرت می بینیم ، آن الاغی که با صورت خندانش ، لج مان را درمی آورد ، همکلاسی زیرکی که وانمود میکند خنگ است و بقیه کسانی که در زندگی ما هیچ هستند ، خرج نکنیم.

چیزی که حیف میشود ، کیف لاکچری برندی که دو برابر حقوق شما قیمت دارد و یا غیبت کردن پشت سلبریتی ها نیست . چیزی که حیف میشود ،احساسات ما و انرژی ای است که برای مواجهه با آدم هایی صرف میکنیم که به زودی از زندگی ما خارج میشوند.

«وقتی غصه دارم ، کتاب میخونم . میتونم تا ساعت ها کتاب بخونم . کتاب خوندن هیاهوی درونم رو اروم میکنه و باعث آرامشم میشه . چون وقتی غرق دنیای یه کتابم ، ممکن نیست کسی آسیب ببینه.»

من شب های طولانی زیادی را به همین شکل گذرانده بودم. آن وقت ها ، نمی توانستم این ایده را به ذهنم راه بدهم که آن دوران از زندگی ام پایانی خواهد داشت ؛ اما آن روز ها گذشته اند . آن دوره از زندگی ام در دور دست محو شده است . هیچ راهی برای بازگشت به گذشته وجود ندارد . وقتی این حرف را به خودم زدم ، حس کردم اندوه شیرینی در سینه ام پخش میشود.

وقتی به طرف جیمسون میرفتم ، اعلام کرد :«شوالیه همراه با دوشیزه پریشان باز می گردد.» نگاهی به گریسون انداخت . «دوشیزه هه تویی.» گریسون با چهره ای خشک و جدی گفت:«خودم فهمیدم.»

با صدای بلند گفت:«بچه، به نفع کوفتی خودته که کثیف بازی کنی.»

جیمسون چشم در چشم من دوخت ، بعد به زندر نگاه کرد. زیر لب گفت:«پلنگ پرنده؟» زندر جواب داد:«خدنگان مخفی!» و یک لحظه بعد ، هر دو با تکل ضربتی هم زمان تحسین برانگیزی ، بر سر نش ریختند.

زندر اظهار نظر کرد:«نه اینکه به لقب دیگه ای نیاز داشته باشی ، ولی من شرلوک رو می پسندم. پیامش چی بود؟»

می توانستم ببینم می خواهد بپرسد و با خودش مبارزه میکند . «اول بهم قول بده.» پرسیدم:«چه قولی بدم؟» «که بیشتر مراقب باشی . که دوباره برنگردم خونه و ببینم رفتی.»

ای عوضی چشم سبز.

«تو کسی هستی که الان پشت پیانو مینوازی،دختر. مردانی مثل وینسنت بلیک... اگه بهشون اجازه بدی ، تک تک انگشتانت رو می شکنن.»

«خب پس ، وارث . بازی شروع شد.»

به هیچکس اعتماد نکن.