بریده‌ کتاب‌های 𝓈𝒶𝓃𝒶

کاش این دلایل نبودند که عقل آدم‌ها را سر جایشان نگه می‌داشتند.

هیچ‌چیز به اندازه عشق از کنترل ما آدم‌ها خارج نیست.

عشق گاهی به آدم‌ها قدرت این را می‌دهد که خائن و نابکار باشند. وقتی کسی که دوستش داری و دوستت دارد به تو آسیب می‌رساند، خیلی طاقت‌فرسا است، مثل سوزنی زیر پوستت یا چاقویی در دنده‌هایت.

اما گاهی اوقات پدر و مادرها اون چیزی که دلشون می‌خواد بچه‌شون باشه رو بیشتر از اون چیزی که واقعاً هست دوست دارن.

خود را بیشتر از قبل به من می‌فشارد؛ انگار اگر کمی بیشتر تلاش کند می‌تواند در من ناپدید شود.

تمام عمرِ خود را کنار هم به تظاهر کردن گذراندیم، اما اگر بیش از حد تظاهر کنی، حقیقت بالاخره به آدم یادآوری می‌کند که نباید آن را نادیده بگیری.

شهناز همیشه می‌گفت درد، آدمو بزرگ می‌کنه. قوی میکنه. هرچی بیشتر درد بکشی، دنیا رو آسون‌تر تحمل می‌کنی. داشتم بزرگ می‌شدم؟ داشتم قوی می‌شدم؟

صدای گریه‌ی مردها چقدر دل آدم را می‌خراشد. حس میکنی نهایت بیچارگی و درماندگی‌شان است که گریه می‌کنند. فکر می‌کنی که دیگر توانایی هیچ عملی را ندارند که گریه می‌کنند. مرد که گریه نمی‌کند. مرد می‌ایستد و مشکل را حل می‌کند. وقتی مردی گریه می‌کند می‌فهمی که به آخر خط رسیده. می‌فهمی که دیگر نتوانسته کاری بکند. می‌فهمی که کار از کار گذشته دیگر. تو هم میلرزی. می‌ترسی. وقتی مردها گریه می‌کنند از تو چه کاری بر می‌آید؟ باید بروی بمیری. باید بمیری توی دنیایی که مردهایش ناتوانند و گریه می‌کنند.

شهناز بغلم می‌کند. نمی‌فهمد که هیچ بغلی حالم را خوب نمی‌کند. نمی‌‌فهمد که هیچ نجوایی تسلایم نمی‌دهد.

عشق، نشانی توست. در هیچ کجای جهان، گمت نخواهم کرد!

با اینکه می‌گویی نمی‌دانی چه مرگت است، اما ته تهش خوب می‌دانی که بوی کم آوردنت توی هوا منتشر شده هر آن انتظار می‌رود که برای همه رویت شود.

باری که دنیا روی دوشش نهاده بود از هر زمان دیگری سنگین‌تر به نظر می‌آمد.

از اون موقع، هر روز، این مسئله من رو می‌کشه.

ذهنش پر بود از امواج افکار مختلف که فریادهای نامفهومی سر همدیگر می‌کشیدند.

آدم تا وقتی که چیزی برای پنهان کردن نداشته باشد، دروغ نمی‌گوید.

اما خانه به تسخیر ارواح در نیامده بود، تنها سه فرد غمگین درونش بودند که سعی داشتند مثل سابق به زندگی‌شان ادامه دهند.

برای شرمگین بودن و عذاب کشیدن در برزخ، لازم نیست که تو مرتکب قتل شده باشی. اگر دلی را شکسته باشی، اشکی را در آورده باشی، عذاب می‌کشی.

هرگز فکر نکنید اعمالی که در زمین انجام می‌دهید محو می‌شود. هیچکدام از اعمال‌تان از بین نمی‌رود. هر کاری که تاکنون در این دنیا انجام داده‌اید، الان در آن عالم هست. هر حرکتی که انجام داده‌اید؛ هر کلمه‌ای که بر زبان آورده‌اید؛ هر نگاه گناه آلودگی که به کسی انداخته‌اید؛ هر پوزخندی که به قصد تمسخر دیگران زده‌اید؛ حتی هر اندیشه یا نیتی که در ذهن داشته‌اید.

شدید، یک کلمه چهار حرفی به درد نخور است. نمی‌تواند میزان بدبختی مرا، میزان غم و اضطرابم را مشخص کند.

همه تلاشم این است که از گناه فاصله بگیرم. دیگر نمی‌خواهم مثل سابق در گودال‌های دنیا فرو روم. دیگر نمی‌خواهم به دنیا دل ببندم. _معنای حرفت این است که از جهان خاکی بیزاری؟ _بیزار نیستم. دنیای مادی را فقط یک منزل بین راه می‌دانم. منزلی پر از دام‌های خطرناک که باید خودم را از شرشان حفظ کنم. حفظ کنم تا بتوانم راهم را به سمت مقصد اصلی ادامه دهم.