بریده‌های کتاب 𝓈𝒶𝓃𝒶

حتی اگر مرا ترک کرده و به من خیانت کرده بود، هنوز بخش کوچکی از من وجود داشت که او را دوست داشت.

آخرین کسی که از ما دزدی کرد ته دریاست.

به مرور زمان، درد به اندوه تبدیل می‌شود، اندوه به سکوت، و سکوت به دلتنگی‌ای که به اندازه اقیانوس‌های تیره، پهناور و بی انتهاست.

صدای پدرم در حد زمزمه پایین آمد:« از تو می‌خواهم شمس را پیدا کنی؛ البته اگر بخواهد پیدا شود. او را به من برگردان. به او بگو که قلبم چقدر به درد آمده است. به او بگو که نبودش دارد من را می‌کشد.»

هرگز چنین درد و رنج شدیدی را در نگاه هیچ انسانی ندیده بودم.

اگر همه دنیا را سیل فرا بگیرد، مرغابی را چه غم؟

بیشتر آدم‌هایی که می‌شناسم، دست کم یک نفر را در زندگی دارند که دلشان می‌خواهد از شرش خلاص شوند.

مگر می‌شود با وجود زنده بودن پدرت، حس بی‌پدری داشته باشی؟ من چنین حسی داشتم.

«عشق بر همه کس می‌تازد، از جمله بر آنان که عشق را پس می‌رانند.»

«به رغم آنچه برخی مردم می‌گویند، عشق حسی شیرین نیست که به آنی بیاید و به آنی هم برود.»

کاش این دلایل نبودند که عقل آدم‌ها را سر جایشان نگه می‌داشتند.

هیچ‌چیز به اندازه عشق از کنترل ما آدم‌ها خارج نیست.

عشق گاهی به آدم‌ها قدرت این را می‌دهد که خائن و نابکار باشند. وقتی کسی که دوستش داری و دوستت دارد به تو آسیب می‌رساند، خیلی طاقت‌فرسا است، مثل سوزنی زیر پوستت یا چاقویی در دنده‌هایت.

اما گاهی اوقات پدر و مادرها اون چیزی که دلشون می‌خواد بچه‌شون باشه رو بیشتر از اون چیزی که واقعاً هست دوست دارن.

خود را بیشتر از قبل به من می‌فشارد؛ انگار اگر کمی بیشتر تلاش کند می‌تواند در من ناپدید شود.

تمام عمرِ خود را کنار هم به تظاهر کردن گذراندیم، اما اگر بیش از حد تظاهر کنی، حقیقت بالاخره به آدم یادآوری می‌کند که نباید آن را نادیده بگیری.

شهناز همیشه می‌گفت درد، آدمو بزرگ می‌کنه. قوی میکنه. هرچی بیشتر درد بکشی، دنیا رو آسون‌تر تحمل می‌کنی. داشتم بزرگ می‌شدم؟ داشتم قوی می‌شدم؟

صدای گریه‌ی مردها چقدر دل آدم را می‌خراشد. حس میکنی نهایت بیچارگی و درماندگی‌شان است که گریه می‌کنند. فکر می‌کنی که دیگر توانایی هیچ عملی را ندارند که گریه می‌کنند. مرد که گریه نمی‌کند. مرد می‌ایستد و مشکل را حل می‌کند. وقتی مردی گریه می‌کند می‌فهمی که به آخر خط رسیده. می‌فهمی که دیگر نتوانسته کاری بکند. می‌فهمی که کار از کار گذشته دیگر. تو هم میلرزی. می‌ترسی. وقتی مردها گریه می‌کنند از تو چه کاری بر می‌آید؟ باید بروی بمیری. باید بمیری توی دنیایی که مردهایش ناتوانند و گریه می‌کنند.

شهناز بغلم می‌کند. نمی‌فهمد که هیچ بغلی حالم را خوب نمی‌کند. نمی‌‌فهمد که هیچ نجوایی تسلایم نمی‌دهد.

عشق، نشانی توست. در هیچ کجای جهان، گمت نخواهم کرد!