بریده‌های کتاب کتابدار کوچولو

<<فقط زمانی شکست خورده محسوب می‌شی که دست از تلاش برداری>>

<<کسی که برای زندگی شتاب داره در واقع برای مرگ عجله می‌کنه>>

بی‌خیال شدن به این معنی نیست که فراموش کنی. معنی‌ش اینه که باید بین قدم گذاشتن توی مسیر زندگی و نگاه گاه‌و‌بی‌گاه به گذشته ، تعادل برقرار کنی و آدم های زندگی‌ت رو فراموش نکنی.

همیشه یه اتفاق هایی می‌افته که آمادگی‌ش رو نداریم. گاهی باید در لحظه زندگی کنی. بذار زندگی غافلگیرت کنه.

اون بیرون، دنیا بهت وقت اضافی نمی‌ده. حتی تو سخت‌ترین لحظه ها.

فرقی نمی‌کند چه اتفاقی برایت می‌افتد، دنیا راه خودش را می‌رود.

پاندای بزرگ گفت:<< اگه قراره گم بشیم، خوشحالم که با تو گم می‌شم.>>

((من چشم هات رو هر جای دنیا باشند می‌شناسم))

((زندگی سرد و غم‌انگیزه. گاهی باید یاد بگیری چطور اول شلیک کنی.))

از این بالا نمی‌تواند صدای حرف زدن پدر و مادرش را بشنود، اما همین که می‌داند هستند برایش کافی است.

آنها فکر می‌کنند همه‌چیز را راجع بهت می‌دانند. اما تو اصلا آن کسی نیستی که آنها فکر می‌کنند.

((مردم قبل از اینکه حتی بشناسندت درباره‌ات قضاوت می‌کنند.))

با تمام وجود زندگی کنید؛ اما آن را طوری زندگی نکنید که گویی شکست ناپذیر هستید.

هیچ کودکی نباید شاهد دعوای والدینش باشد و با این خشونت بزرگ شود.

منتظر ماندن برای این که ببینی، آیا کسی که دوستش داری، زنده می‌ماند یا نه، واقعا طاقت فرسا بود.

گاهی فکر می‌کنم تنها کاری که می‌خواهم با وقتم انجام دهم، کتاب خواندن است.

من بابت هر چیزی اشک می‌ریزم. همه این را می‌دانند. نمی‌دانم باید چه‌کار کنم. وقتی غمگینم،گریه می‌کنم. نمی‌فهمم چرا بقیه مردم زیاد گریه نمی‌کنند.

همه خاطرات با هم بودنمون رو هنوز هم توی قلبم دارم؛ پس از این منظر هنوز هم عاشقشم.

حتی خودم هم از اینکه چقدر خواب‌آلودم تعجب می‌کردم.

جالبه،آدم هرجا که بره یا هرچقدر هم که کتاب بخونه،هنوز هیچی نمیدونه و هیچی ندیده. زندگی یعنی همین