بریده‌های کتاب Roya

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‹‹ بزرگ‌تر که بشی، به نظرت منطقی‌تر می‌آد. موقعیت‌های زیادی پیش می‌آن که کاملا ازشون مطمئن نیستی. آخرش هم متوجه می‌شی تردید بخشی از ماجراست و بعد بهترین کاری رو انجام می‌دی که از دستت بر می‌آد. ››

روز۱۳۸ فرق بین قول‌ها و خاطرات اینه که ما قولمون رو زیر پا له می‌کنیم و خاطرات ما رو زیر پاشون له می‌کنن

‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‹‌‌‌‌‌‌‌‌‌‹ بعضی وقت‌ها که درست نزدیک یه چیزی هستی، نمی‌تونی کلش رو ببینی؛ اما همیشه چیزهای بیشتری هستن که نمی‌بینی. این رو بهت قول می‌دم. ››

من لیاقتم خداحافظی بهتری بود.

بودن در محیطی بسته در کنار کسانی که نمی‌دانند چه چیزی را تجربه کرده‌ام خیلی عجیب است.

‌« دوست ندارین خواب آینده‌تونو ببینین؟ » ‌« اینکه جلوتر بدونی، کیف نمیده. سینما اینطوریه. زندگی هم همینطور. من از اسپویلر متنفرم. »

‌« عشق زمانی شروع میشه که احساساتت رو به رسمیت بشناسی. چه به احساسات مشترک ختم بشه چه به عشق یک طرفه. » ‌« فقط امیدوارم یک طرفه نباشه، عشق یک طرفه زیادی دردناکه. »

‌« هر چقدر هم دوستشون داشته باشید، رویاها فقط رویا هستند. »

‌« دنبال سرنوشت نیفت، مینا. بذار سرنوشت بیفته دنبالت. »

‌« اون‌ها فقط دعان، مینا. » ‌« فقط دعان؟ اون‌ها آرزوهای ارزشمند آدمهان! »

مادر بزرگم همیشه می‌گوید تنها حرف‌هایی که به آن‌ها باور دارم حرف‌هایی هستند که می‌توانند به من آسیب برسانند.

بزرگ‌ترین برادرم، سانگ، می‌گوید اعتماد به‌دست آوردنی است؛ می‌گوید اعتماد کردن به کسی به دادن خنجری به او برای زخمی کردن آدم می‌ماند.

هِی می‌خواستم بهش بگویم گفته بودم که باکی رو نیار، اما مامان همیشه می‌گفت نمک روی زخم کسی نریز، چون هیچ‌وقت مزه‌اش از دهن آدم بیرون نمی‌ره؛ برای همین دهانم را بستم.

او در آرزوی ماه می‌خواند و در تمنای ستاره‌ها. آواز او رویا بود و اشتیاق.