بریده‌های کتاب فرزند خوندهٔ ونگوگ.

وقتی بچه بودم هرچه پدر و مادرم میگفتند باور میکردم چون فکرش را نمی کردم که ممکن است اشتباه کنند.

"من نیازی ندارم نوار قرمز سرنوشت بهم بگه، اگه تو بمیری مـن هـم می‌میرم..!"

«آرزو میکنم میشد برگردم عقب و کارها رو جور دیگه ای انجام بدم، آرزو میکنم میشد برگردم عقب و همه چیز رو تغییر بدم، کارهای احمقانه زیاد ازم سر زده، کارهای احمقانه کردم...»

گرچه نمره همه امتحان هایی که در تمام عمرم داده بودم خوب شده بود، همیشه دم امتحان که میرسد قالب تهی میکنم.

جایی که کتابها را میسوزانند در نهایت آدمها را هم خواهند سوزاند.

من همیشه آرزو میکنم "ای کاش مغزم یک دقیقه هم که شده دست از شکنجه‌ی من بردارد"

کارایی مثل مطالعه کردن و یادگرفتن ، اصلا خسته کننده نیستن...

همه‌ی دنیا ، صحنه‌ی نمایشه و همه مردان و زنان هم فقط بازیگر هستند...

کتابخونه‌ی شما بهشت شماست...(:

دانشی که به دیگران متنقل نشود ناشناخته خواهد ماند