بریده‌های کتاب آنشرلی:))

کاش آدم می توانست با مرگ مبارزه کند...

چقدر انسان تنهاست،مثل پر کاه در هوای طوفانی...

پدر گفت:سیاست یعنی حرامزادگی..!

پدر پرسید:دنبال چه می گردی؟ گفت:دنبال خودم.

حضورش برایم اهمیتی نداشت اما غیبتش خیلی آزار دهنده بود.

پدر خیال میکرد آدم وقتی در حجره خودش تنها باشد تنهاست،نمی دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می شود حس کرد...!

مردم پشت خدا هم حرف میزنند..!

عشق چیزِ عجیبی است،انسان را شگفت زده میکند.

پذیرفتن اشتباهات آدم سخت است،خصوصا وقتی که مدت ها در آن اشتباه بوده باشد.

همه آدم ها می خواهند زندگی ارزشمندی داشته باشند،فقط ارزشمند بودن برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد.

هر انسانی لازم است بداند برای چه می جنگد...

تنها یک پرتو نور لازم است تا تمام سایه ها را دور کنی.

وقتی کسی را از دست می دهید دلتان برای خاطرات عجیبش تنگ می شود.برای چیزهای کوچش،لبخندش و حتی برای مدل جا به جا شدنش در رختخواب دلتنگ میشوید:))

هر درختی ثمری دارد و هرکس هنری منِ بیچارهٔ بی مایه،تهی دست چو بید...

گاهی آدم نادانسته دنبال چیزی می رود،وقتی آن را پیدا نمی کند،آن وقت خود را گم شده احساس می کند.

من تمام تارهای روح این زن را یکی یکی میشناختم...!

آن کسی که در آئینه میدید او نبود،زن دیگری بود،زنی بیگانه که اصلا اورا نمیشناخت...!

تو هرجا به دنیا آمده باشی،همانجا را دوست خواهی داشت و نخواهی توانست آن محیط را از یاد ببری....

اگر جزو گله شدی می توانی پارس نکنی اما دمت را باید حتما تکان بدهی!