بریده‌ کتاب‌های paku

می‌گویند هربار کسی را گرم در آغوش می‌گیریم، یک روز به عمرمان اضافه می‌شود. پس لطفاً مرا بغل کن.

اگر خودت را فتح کنی، جهان را فتح خواهی کرد.

هر کس خدا را بشناسد، نمی‌تواند توصیفش کند. هرکس خدا را توصیف کند، او را نمی شناسد.

اشک، خون جاری در رگ‌های روح است.

با خودم فکر کردم اگر همه آدم‌های دنیا عاشق بودن چقدر خوب می‌شد، چون همه مهربان می‌شدند. بعد فکر کردم شاید دعواها و جنگ‌ها برای این است که مردم عاشق نیستند.

آدم تقریباً هرگز از خویشتن داری پشیمان نمی‌شود!

کسی که در مورد چیزهای کوچک دروغ می‌گوید، به سرعت در مورد همه چیز و همه زندگیش هم دروغ می‌گوید و مجبور می‌شود پشت پرده زندگی کند.

کسی که با زنان یا مردان متعدد رابطه دارد هرگز لازم نیست خطر کند و به کسی واقعاً نزدیک شود؛ چنین کسی هرگز با دیگران رابطه‌ای برقرار نمی‌کند... .

عشق به کلمه نیاز دارد. مدتی کوتاه می‌توان به حس بی‌کلام اعتماد کرد، اما در دراز مدت، عشق بی‌کلام و کلام بی‌ عشق دوام نخواهد آورد. عشق جانوریست گرسنه؛ خوراکش ارتباط، اطمینان دادن‌های پی در پی و چشم به چشم هم دوختن است. وقتی چشم‌ها به هم بسیار نزدیک می‌شوند، چشم هیچ کدامشان چیز دیگری نمی‌بیند.

وقتی انتظارات کاهش می‌یابد، کوچک‌ترین نشانی از امید موجب شادی می‌شود.

هوگو را آن‌چنان دوست داشت که تنش به درد می‌آمد. - :)

برای حاد نشدن درد و رنج، باید جام‌های عشق پیوسته پر شود.

برای نجات روح انسان، لحظه‌ای هم کفایت می‌کند.

با رویاهاست که انسان مبارزه خویش را آغاز می‌کند؛ کم کم سایه غلیظ‌تر می‌شود و تجسم می‌یابد. روح آراسته به تن می‌شود و به زمین فرو می‌پوید...

یهودا، اگر روح درون ما دگرگون نشود، دنیای بیرونمان هیچ‌گاه دگرگون نخواهد شد. دشمن در درون است. رومی‌ها در درون هستند. نجات از درون آغاز می‌شود.

در الواح موسی آمده است که "مرتکب زنا نشوید"، اما من به شما می‌گویم که حتی اگر کسی نگاه شهوت آلود به زنی بیندازد، در قلب خویش مرتکب زنا گشته است‌. نگاه ناپاک، آدم را روانه جهنم می‌سازد. شریعت کهن شما را تعلیم می‌دهد که: "به پدر و مادر خویش احترام بگذارید"، اما من می‌گویم که قلب خویش را درون خانه پدر و مادر زندانی نسازید. بگذارید قلبتان پر بگیرد و وارد تمام خانه‌ها شود و تمام جهان را در آغوش بکشد. پدر ما خداست و زمین مادر ما. نیمه خاک نیمه آسمان هستیم. احترام به پدر و مادر یعنی احترام به آسمان و زمین.

حقیقت هم این است که همه چیز در دنیا بسته به فرصت است؛ فرصت مایه‌ی پختگی همه چیز است. اگر آدم فرصت بیابد، در تبدیل لجن وجودی خویش به روح توفیق می‌یابد و آنگاه دیگر از مرگ به هراس نمی‌افتد. در صورت نیافتن فرصت آدم از بین می‌رود... .

درهای بهشت و دوزخ کنار یکدیگرند و هردو یکسانند، سبز و زیبا. پس ای آدم، مواظب باش، مواظب باش، مواظب باش!

- یهودا، قانون خدا برای درختان و انسان‌ها یکی‌ است. سرخ ریش دندان به هم فشرد و با طعنه پرسید: بفرمایید اسم آن قانون چیست؟ -زمان!

عیسی که برای لذت بردن از این لحظه مقدس ایستاده بود، گفت: سفر کردن، دامن گستردن تاریکی را به تماشا نشستن، به دهی رسیدن، اولین مشعل‌های افروخته را دیدن و چیزی برای خوردن نداشتن و جایی برای خفتن، و همه چیز را در اختیار کرم خداوند و نیکویی انسان‌ها قرار دادن_ به نظرم این یکی از بزرگترین و ناب‌ترین لذت‌های دنیاست!