بریده‌های کتاب Noore_18

در زندگی، لحظه هایی هست که تو میان دو بد، دو نادلخواه، محکوم به انتخابی؛ چرا که بدتر از هر دوی این انتخاب ها، در تعلیق ماندن است و انتخاب نکردن.

مهمان بزرگان شدن، بزرگی می‌آورد و حقارت ها را از روح انسان بیرون می‌کند.

مهمان گرامی است و احترام دارد، حتی اگر کافر باشد. این سفارش پیامبر گرامی ما است که در سخنی فرموده اند:«اکرم الضیف و لو کان کافرا»

امیرالمومنین: ثمرة الانس باالله الاستيحاش من الناس؛ نتيجه انس با خدا، وحشت از (انس با) مردم است.

تصمیم آدم‌ها بعد از مغلوب شدن می‌تواند از جنس سقوط باشد یا تلاش برای صعود.

ارزشمند بودن هر چیز با میزان دور از دسترس بودنش رابطه مستقیم دارد. راه نو، آدم متمایز و تغییر دهنده می‌خواهد

در زندگی گاهی اوقات بعضی کلیدهای کوچک، بعدها نقش شاه کلید را بازی می‌کنند.

رنج ها می‌آیند و می‌روند، انتخاب های ماست که می‌ماند و پروردگار بر همه ما بیناست.

-عقل و وجدان را می‌شود به عضله تشبیه کرد. اگر هیچ‌وقت از آن استفاده نکنی، کم‌کم ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود.

هیچ وقت نمی‌توانی از جمله‌های «است»، جمله‌های «باید» را نتیجه بگیری.

-آرام‌بودن‌سطح‌دریابه‌این‌معنا‌نیست‌که‌دراعماق‌آن‌خبری‌نباشد!-

ربیع که احساس کرد، سخن عبدالله مجلس را سنگین کرده است، نگاهی به مادر انداخت که سر به زیر داشت و ناراحت بود. بعد گفت: «من بهترین نیکی ها را در همراهی با حسین بن علی می‌دانم؛ که فرزند رسول خداست و جز حقیقت نمی‌گوید و جز برای رضای خدا و رسولش عمل نمی‌کند.»