بریده‌های کتاب nina

حالا سینه ام را می‌شکافم و از خون قلبم تو را سرشار می‌کنم. امید من آن است که وقتی قلبم از کار بیفتد، در سینهٔ تو قلبی دیگر خواهد تپید.

حرف هایی را که باید از زبانم می‌شنیدی حالا از قلمم بخوان.

تنها بودم. برای همین نامه می‌نوشتم چون امیدوار بودم جوابی دریافت کنم.

حتی روی یک درخت افرا هم هیچ دو برگی هم رنگ نبودند.

فکر نمیکنم چیز درست و غلطی دیگه وجود داشته باشه. فقط وحشتناک و نه خیلی وحشتناک باقی مونده.

انگار فقط برای این احساس امنیت کرده بودند تا آن را دوباره از دست بدهند.

برای کسی که هیچ دوستی نداشته باشد، هر جای تاریکی خطرناک است.

خوابیدن در کنار یک دوست، روی زمین سخت بهتر از آن بود که در جایی مجلل و گرم و نرم، تنها بخوابد.

هیچ چیز سخت تر از آن نیست که کسی دنبال رویائی باشد و نداند که آن رویا چی هست.

برای بازمانده ها آرامشی وجود نداره.

وقتی که زنده بود باید بهش بیشتر اهمیت می‌دادی نه حالا که مرده.

خدایان هیچ‌وقت نمی‌ذارن که هم مشهور باشی و هم شاد.

« من قراره اولین قهرمان خوشبخت و شاد باشم.» دست مرا در دستش نگه داشت. « قسم بخور.» « من چرا قسم بخورم؟» «چون تو دلیل این تصمیم هستی. قسم بخور.»