بریده‌های کتاب مهدی جمشیدیان

برخی از اقوام مذهبی خیلی سریع زنده ماندن من را لطف خدا دانستند،اما او را بابت آنچه بر من گذشته بود سرزنش نمی کردند. بعضی دیگر رنج من را تصدیق می کردند، اما نه بیشتر از نقطه‌ای در نمودار خیریت خدا، شری لازم و گذرا برای این که خیری بزرگتر نمایان شود.

آه ای خدایان! شما که به گاه بینوایی به کاری نمی آیید، و با این حال آن گاه که گرفتار بلا می شویم، چاره ای جز یاری خواستن از شما نداریم.

شش کس به شش چیز قبل از محاسبه در آتش افتد، شاهان به ستمی، عرب به عصبیت، مال و ملک داران به خود بزرگ بینی، روستاییان به نادانی، بازرگانان به خیانت و علما به حسد.

عین القضات: این جوان دزد نیست.نان دزد گرسنه است. گرسنه در حکم رزق، صفت دزدی نمی گیرد. من از بیت داد خواهی، به شما قیمت نان ها را میدهم و این جوان به بیت بدهکار می شود. بدهکار که شد صفت دزد از او می رود.

... ایده منجی ایده ای انسانی است برای مبارزه با ناامیدی ، ...

حوادث نیستند که موجب اندوه ما می شوند، بلکه اندوه ما برآمده از قضاوت ما ار آن حوادث است.