بریده‌ کتاب‌های مرآت

تا کی آلاخون والاخون؟ تا کی ندانی چه آینده‌ای در انتظارت است؟ آن قدری که غوره شراب شود صبر کردم! پس تا کی؟

و کل محبة لا ترجع الی محبته فلیس بشیء [بلکه هر محبتی که بازگشت به محبت خدا نکند ارزشی ندارد]

مهم، در مسیر بودن و ملتزم بودن به جویندگی و بندگی در طریقِ حقیقت بود؛ زیرا خداوند سالکی را به درگاه فنا راه می‌دهد که مؤدب و ملبس به لباس توکل و واگذاری تمام امور به حقیقت هستی باشد.

قدمِ اول ارتباط روحانی، ورود به عالمی است که آن فرد در آن تنفس می‌کرده، هم سنخ شدن با او و فهم گزاره‌های جهانی که او در آن می‌اندیشیده است.

سیدعلی، خودت را در اراده‌ی مولایت رها کن. تو طلب نکن و بگذار او برای تو بخواهد. هر آنچه او بخواهد، همان بهترین مشیّت و تقدیر برای توست‌. قلب امام علیه‌السلام آشیانه‌ی مشیت الهی است، به آن اعتماد کن.

به آدم‌هایی فکر کردم که می‌شناختم؛ آدم‌هایی که اکثر ساعات بیداری‌شان را برای خودشان دلسوزی می‌کنند. چقدر خوب بود که همه‌ی ما زمان مشخصی از روز را برای خود دلسوزی کنیم و اشک بریزیم و بعد، بقیه‌ی روز به زندگی‌مان برسیم. اگر موری با آن بیماری سختش توانسته چنین کاری بکند...