بریده‌های کتاب مرضیه پورچریکی

وقتی به او (خلیفه سوم) اعتراض می‌کردند که خلفای پیشین این مقدار به خویشان خود بذل و بخشش نمی‌کردند، در پاسخ می‌گفت: آنها با ندادن پول به خویشان خود، به خدا تقرب می‌جستند و من با دادن پول صله‌رحم می‌کنم.

آنچه اهل بیت قبول نداشتند، وابستگی روحی به حیوان و جایگزینی آن با فرزند و همسر است‌، اما اهل بیت تکریم حیوانات را تایید کرده‌اند. پس امروز باید "جهت دوستی" با حیوانات را اصلاح کرد، نه اصل تکریم و دوست‌داشتن آن‌ها را.

شامیان، امیرالمؤمنین را ندیده بودند و تحت تاثیر تبلیغات حکومت بنی‌امیه بودند و سخنرانان حکومت نیز نوبت به نوبت برمی‌خواستند و علیه حضرت سخنرانی می‌کردند. یکی از آنان گفت: علی از ابتدا دشمن پیامبر بود و در پایان نیز ایشان را کشت!

ایشان (حضرت زهرا) پاسخ داد: از پدرم شنیدم که "مثل الامام مثل الکعبه اذ توتی و لا تاتی" امام کعبه است و دیگران باید به دور او بگردند.

امام رضا(ع) در نیشابور روایت معروف سلسله‌الذهب (حدیث قدسی:  لا إلهَ إلّا اللَّه حِصْنى، فَمَن دَخَلَ حِصْنى أمِنَ مِن عَذابى) را بیان فرمود. همه ساکت بودند و به سخنان حضرت گوش می‌دادند، ایشان پرده‌ی کجاوه را کنار زد و در ادامه فرمود: بِشُرُوطِهِا و أنا مِن شُرُوطِها. وارد شدن به حصن توحید با شرط‌هایی پذیرفته می‌شود و من یکی از شرط‌های آن هستم.

وقالوا علیٌّ علا قلت لا فإنّ العُلى بعلیٍّ عَلا می‌گویند علی رفعت یافت.ولی من می‌گویم نه رفعت و بلندی با علی به جایگاهی والا نائل شد.

عرق کرده بودم، تنم می‌لرزید. تکیه دادم به دیوار و نشستم. چشم‌هایم را روی هم گذاشتم. صورت او در نظرم آمد و لبخندی که به گشودن غنچه‌ای می‌مانست. هول کردم. ... چشم‌هایم را باز کردم. و لحظه‌ای اندیشیدم. فهمیدم که این عشق است. ... شاد شدم و به عشقی که در قلبم خانه کرده بود، خوشامد گفتم.

حضرت نه تنها خود به میدان نرفت، بلکه اجازه نداد فرد دیگری نیز به میدان برود و فرمود: راه را باز کنید که او مجبور است. در واقع حضرت می‌خواست زبیر که در زمان پیامبر(ص) به سپاه اسلام خدمت کرده بود، با شمشیر ایشان کشته نشود‌. ... شجاعت در امیرالمؤمنین شجاعت متعهدانه بود و تنها برای خدا می‌جنگید.

من نور وحی را می‌دیدم، بوی نبوت را استشمام می‌کردم و حتی ناله‌ی شیطان را می‌شنیدم. پیامبر به من فرمود: تو می‌بینی آنچه را من می‌بینم. به نقل از نهج‌البلاغه، خطبه ۱۹۲.

انسان‌ها به مکانی امن و خلوت نیاز دارند؛ جایی که بدانند از آن خودشان است. این موضوع به آن بخش از روان ما برمی‌گردد که به شدت طالب انزوا و تنهایی است. هم‌زیستی با خود، نیاز بشر است.