بریده‌های کتاب Satoru

من به خاطر تو همه جا رفت. نخوابید و همیشه مواظب تو بود. تو باعث شد که من خوشحال شد :)))))))))

خیلی زیبایی! من تو رو دوست داشت :))))))))))))))

او رفت و ما هم بی‌هدف درمیان آدم‌ها ماندیم.

ترجیح داد که بره ولی دیگه غم از دست دادن افرادش رو نبینه. می‌دونستم که خوشحال رفت ولی بقیه رو ناراحت به جا گذاشت. همه اون‌هایی که زنده موندن، همیشه ازش یاد می‌کنن.

اول من رو باور نمی‌کرد. بعد هم مرا باور نکرد، هیچ‌وقت مرا باور نکرد...

یک بار سه روز نیومد و توی اون سه روز، به اندازه کل عمرم فکر کردم.

«آدم‌ها رو تو موقعیت سخت می‌شه شناخت.»

درسته. ما انسان‌ها اختیار نداریم؛ فقط حق انتخاب بین چند تا گزینه ارائه شده رو به ما دادن.

این آدم‌های ترسو رو می‌بینی؟ همه توی یک لحظه می‌فروشنت.

بالاخره یه روز همه چیز خوب می‌شه :)

دو روز قبل فکر می‌کردم که خوشبخت هستم، ناگهان بدبختی را حس کردم و الان فهمیدم که بدبختی قبل چیزی در مقابل وضعیت الان نیست.

اگه این اتفاقات برای عزیزان ما نیفتاده بود خیلی هم خوشحال بودیم؛ چون بقیه قربانی می‌شدن و ما زنده می‌موندیم.

خیلی سخته! این‌که عزیزترین افرادت از کنارت برن ... الان دو روزه که دیگه زندگی نمی‌کنم و فقط زنده ام.

ببین! تو این روزگار به فکر خودت باش. همه تا جایی تو رو می‌خوان که به دردشون بخوری.

فقط میخواستم بخوابم و ومدتی از این دنیا دور باشم و به هیچ چیز فکر نکنم. ( منم همینطور...)

دنیای بیرون همینه. فکر کردی بری بیرون دیگه راحت می‌شی؟ این تازه شروع بدبختی‌هاست.