بریده‌های کتاب مهنا

اصلا من عاشق غمی شدم که توی چشمانش نشسته بود، و عاشق غم کسی شدن را خوب می دانم که یعنی چه. یعنی عاشق همه‌ی او شدن. شادی و خنده را همه دوست دارند ، هنر آن است که غم کسی را چقدر عاشق باشی. اصلا غم اصالت ماست. ما با غم‌هایمان زندگی می کنیم.

شهرت چیز خوبی برای خرابی است. موقعیت خوبی است!

جوزف نای میگه:«باید دوتا قدرت سخت و نرم از طریق جبهه سازی رهبری بشه. این جبهه یک سرش، قدرت فرماندهاس و یک سر دیگه اون افکار و اندیشه های مردم هر کشوریه...

گره همیشه برای باز کردن نیست! خیلی وقت ها برای نزدیک تر شدنه!

خدايا تو مرا به نگهباني خودت، نگهدار و با حفاظت خود محافظتم كن!‌

چو میبینی که نابینا و چاه است اگر خاموش بنشینی گناه است!

«مدت‌هاست خوب رو از بد گم کردم. به این فکر می‌کنم که ما انسان ها چقدر بی‌ارزشيم.» -اين من هستم كه ارزش وجودي‌م رو تعيين مي‌كنم و ارزش من به اندازه خواسته‌هاي من و كاريه كه خوب انجام مي‌دم. اگر همه هدف من خونه و ماشينه كه به اندازه همين آجرها و آهن‌پاره ها مي‌ارزم. و ممكنه براي به دست آوردنشون انسانيتم رو كنار بذارم. سهند پوزخند زد. خسته از سختي‌هاي دنيا بي رمق لب زد:« خواسته انسان هرچي هم باشه آخرش يا آزار دهنده مي‌شه يا خسته كننده.» -اگه خواسته ما چيزي مثل بهشت يا خود خدا باشه،‌نه! -اين خواسته اون قدر سخته که به شعار نزدیک تره تا به واقعیت. - بالا بردن ارزش وجودی مون نباید هم سهل باشه. اگر کار راحتی بود که این قدر ارزشمند نمی‌شد. دقیقا به همین خاطر خیلی از ما انسان ها از انجامش شونه خالی می‌کنیم.

بخشیدن خودمان، با بخشیدن دیگران تفاوت دارد؛ سخت‌تر است. ما فقط سعی می‌کنیم موقتا اشتباهمان را فراموش کنیم؛ ولی هرازگاهی وقتی حواسمان نیست، فکرمان بی اجازه می‌نشیند پای گله‌های دردآور وجدانمان و دوباره عذاب! دوباره سعی برای فراموشی. وای به حال کسی که قلبش نمی‌خواهد اشتباه او را فراموش کند. یاد حرف مادربزرگم افتادم. هر انسانی ممکن است اشتباه کند ولی آدم آن است که از اشتباهش عذر بخواهد و آن را جبران کند.

کار تو عشق نیست، اشغال گری است!

حساب و کتاب ما آدم ها با خدا فرق دارد. او برای ما حال خوب می‌خواهد؛ ولی چشم ما بیشتر از حال قد نمی‌دهد و خوبی ها را در تحقق خواسته هایمان در همان لحظه می‌بیند. خواسته هایی که با تمام وجود می‌خواهیم؛ شاید عاقبت بدی برای ما داشته باشند. خدایا در همه حال از تو ممنونم؛ اگر خواسته ای را اجابت نکردی صلاحمان بود و اگر اجابت کردی لطف کردی بر بنده ای که همیشه کم می‌گذارد!

ازدواج برای رسیدن به یک هدف، آن قدرها هم غلط به نظر نمی‌آید. نه در دنیای واقعیت های تلخ ما؛ اما هنوز ته دلم فکر می‌کردم، ازدواج باید برای ازدواج باشد، برای رسیدن به آرامش، برای شراکتی ناگسستنی در غم و شادی، برای کامل شدن و خوب شدن. یاد بگیریم انسانی باشیم که از راه دادن ما به زندگی‌اش، پشیمان نشود.

بدی کردن بدترین انتخاب ما آدم‌هاست. وقتی با هر نفس، یک قدم به مرگ نزدیک تر می‌شویم.

-خدا برای خوبی کردن به ما هیچ وقت دیر نمی‌کنه؛ پس انصاف نیست نمازم رو دیر بخونم.

اگر انسان چیزی نداشته باشد که بخاطرش بمیرد، دلیلی برای زندگی کردن هم نخواهد داشت.

اگر زمان، قربانی زیاده خواهی بشه، راه بازگشتی نخواهد بود.

- ...برهه حساس کنونی چیزی نیست که ما به راحتی از کنارش رد بشیم. لبخند محوی زدم و گفتم: «از وقتی یادمه ما تو برهه حساس کنونی به سر می‌بریم».

تو دنیای ما نفس کشیدن هم مجانی نیست، و به ازای ثانیه به ثانیه اون، کم شدن عمرمونو دریافت می‌کنیم. take &Give.

حالا که زنده‌ای، به زور هم که شده به رویاهایت جامه عمل بپوشان!

زمان، قطاری شبانه است و آدم‌ها مسافران آن؛ ما را می‌برد، درحالی که خواب هستیم. هر لحظه بیشتر به دنیا پشت می‌کنیم و مرگ به طرف ما می‌آید.

تنها انسان‌هایی رحم و شفقت به دل دارند که روزگار به آن‌ها سخت گرفته باشد.