بریده‌های کتاب لیلیان

Sorry’s just a word to try to get out of something, to dodge trouble if you’ve been caught out. Sorry’s a five-letter disgrace that shouldn’t even need to be used. It should be abolished from the fucking dictionary. Actions do speak louder than words

همین که بدانم امشب تنها نیستم با اینکه در این ظلمت خاموش نشسته ام، چاره ساز است

چه آسان میتوان خود را در کلمات غرق و در عین حال پیدا کرد

تو تنها زنی هستی که من بهش چشم دارم. دشمنای تو دشمنای منن و دوستای تو دوستای من و اگه بخوای دنیا رو برات به آتش میکشم

لعنت به بقیه دنیا، من همه دنیا رو برای اون به آتش میکشم

آدم تکلیفش با مرده ها معلوم است . هیچ اتفاقی ممکن نیست برای یک جسد بیوفتد . اما هر جا زندگی باشد ترس هم هست .

پس امید و ناامیدی آنقدر یکدیگر را بغل گرفتند تا اینکه سایه ها ناامید شدند

مرگ شوخی ندارد ... یکدفعه به سراغ آدم می آید نه شوخی سرش میشود و نه منطق دارد مرگ غارتگر است ... ساده و سرراست ... هیچ دوز و کلکی هم در آستین ندارد

+برای خودمون نقاشی میکنم - چی رو نقاشی میکنی؟ +لحظه ای که ناامیدی به امید دل بست

امید مثل اینه که منتظر بمونی تا خورشید طلوع کنه ، ما نمیدونیم فردا هم ستاره ها میدرخشن یا خورشید طلوع میکنه یا نه ، اما من به ستاره ها اعتماد دارم ، به خورشید هم اعتماد دارم

تنهایی متجاوزی است که زبان نرمی دارد ، برایت لالایی میخواند : تو تنهایی ، تو هیچ نیستی ، تو پوچی