بریده‌های کتاب کوثر

روح، راکبِ بدن و سوار بر آن است. اگر در این دنیا می‌خواهی روح را به مقصد برسانی، باید بدن را تیمار کنی تا زمین‌گیر نشود و تو را از راه بازندارد.

اجر جهاد، شهادت است و من خیال ندارم از راهی که انتخاب کرده و می‌روم برای خود مظاهر مادی دنیای فانی را تدارک ببینم.

همیشه میگفت:« ما باید جواب این سوال‌ها رو با خودمان حل کنیم که چرا می‌خوریم، چرا می‌خوابیم، چرا می‌خوانیم، چرا ورزش میکنیم و چراهای دیگر.»

گفت:« می‌دونی چیه؟ بدبختی ما همین‌جاست که شروع می‌شه. تا دیروز می‌زدیم تو سر طاغوتی‌ها و اسراف کارها و زیاده‌خواه‌ها و کسایی که دنبال پول و مادیاتن که چرا مثل ما نمی‌شین، حالا تو سر خودمون می‌زنیم که چرا مثل اونا نمی‌شیم. تا دیروز می‌گفتیم که همه حفظ بیت‌المال و قناعت و پاکیزگی و ایثار رو سر مشق خودشون قرار بدن، اما حالا توی سر خودمون می‌زنیم و می‌گیم که چرا ما نباید از ماشین‌های مدل بالا استفاده کنیم، یا چرا از بیت‌المال استفاده‌ی کافی رو نبریم.»

آنی خطاب به ماه گفت:« در این دو سال اینجا ریشه‌های کوچک و زیادی دوانده‌ام و این ریشه‌ها با کنده شدن من از خانه‌ام، آسیب زیادی می‌بینند. اما فکر کنم بهتر است بروم؛ چون به قول ماریلا، دیگر دلیلی برای نرفتنم وجود ندارد. باید همه‌ی هدف‌هایم را از نو جلو رویم قرار بدهم و گردگیری کنم.»

یک قلب شکسته، در زندگی واقعی به دردناکی داخل قصه‌ها نیست. مثل یک دندان آزاردهنده، قابل مداراست... اگرچه تشبیه چندان شاعرانه‌ای به نظر نمی‌رسد. گاهی اوقات درد بالا می‌گیرد و نمی‌گذارد حتی شب‌ها چشم‌هایت را روی هم بگذاری، ولی در این میان گهگاهی اجازه می‌دهد فراموشش کنی و از زندگی، رویاها، پژواک‌ها و شیرینی‌ها لذت ببری.