بریده‌های کتاب Jungmin

اما پدر در هر صورت با مادرم ازدواج کرد. او را به رغم همه چیز دوست داشت. از او محافظت کرد. راز او را درست مثل راز من در دل نگه داشت.

همیشه خیلی مغرور هستند. البته منی که این حرف را می زنم خودم هم از آن ها کم ندارم.

او از آنچه که نمی تواند کنترل کند می ترسد. و دقیقا در این لحظه، من همان چیزی هستم که او نمی تواند کنترل کند.

اگر می دانستم او چه کسی است هرگز نجاتش نمی دادم. اگر می دانستم چیست. کارش چیست.

امروز دیگر نامرئی نیستم. و این بدترین کابوس یک دزد است.

به گمانم وقتی مرتب به دیگران درد و رنج می دهی، دیگر برای خودت هم عادی می شود. دیگر آن را احساس نمی کنی‌.

دوباره زره طلایی‌اش را پوشیده‌است، پسری که دوست من بود مردی شده‌است که نمی‌شناسمش.

می پرسم :《چیزی برای پنهان کردن داریم؟》 لبخندش پهن تر می شود و من را به سمت دیگران می کشاند و می گوید :《همیشه.》

قضیه بیش از حد آسان است. من عطش مهربانی دارم. عطش توجه. می خواهم و می خواهم و می خواهم.

باید بی نهایت مایوس باشی که تمام زندگی ات را به امید سرنوشتی نامحتوم رها کنی و فقط بروی.

گاهی یک دوش آب گرم کافی است تا یادت بیاید زنده ای.

توسل به اخاذی، با اعتراف به شکست برابری می کرد. به این معنی بود که آن قدری خوب نیستم که به تنهایی برنده بشوم.

_ چی رو می دونم؟ _ اینکه بعد از این برگشتی وجود نداره... اعترافش مثل نسیمی گرم روی پوستم را لمس کرد. _... نباید می گذاشتی داشته باشمت ایزابلا. چون حالا که دارمت نمی تونم رهات کنم.

من تنها کسی نبودم که از جاذبه بین‌مان شکنجه می‌شد.

_انگار خیلی زندگی عاشقانه من برات جالبه. چرا؟ به نشانه تمسخر خندید: _برام جالب نیست، فقط مشاهداتم رو بیان کردم.

_نامزد سابقت بود؟ _همسایه دوران کودکیمه. _پس نامزد آیندته.

به کمک نیاز داشتم‌. شاید به تمام کمک های دنیا...

_مثل یک ملکه فکر کن. و یادت باشه بهترین حاکم‌ها اون هایی هستن که بلدند کجا تشویق کنند و کجا تنبیه. ملایمت و سازش همون‌قدر اهمیت داره که سرسخت و قاطع بودن.

شاید ملکه شدن انتخاب اولم نبود، ولی به هیچ کس اجازه نمی دادم که به خاطر جنسیتم، توانایی‌ام برای حکمرانی را زیر سوال ببرد.

اگر تاثیری که بریجت رویم داشت مثل یک ماده مخدر بود، هیچ وقت دلم نمی خواست او را ترک کنم.