بریده‌های کتاب حسنا

خانم! من نمیدانم شما عالم و فیلسوف به چه می گویید. من فقط از این گردش ها خسته شده ام نمیخواهم به این گردشهای خسته کننده ادامه بدهم و الکی خوش باشم و یک دفعه چشم باز کنم ببینم مثل شماها پیر شده ام و هنوز هم همان ماهی چشم و گوش بسته ام که بودم.

مثلاً این را فهمیده ام که بیشتر ماهی ها موقع پیری شکایت میکنند که زندگی شان را بی خودی تلف کرده اند. دائم ناله و نفرین میکنند و از همه چیز شکایت دارند. من می خواهم بدانم که راستی راستی زندگی یعنی این که توی یک تکه جا هی بروی و برگردی تا پیر بشوی و دیگر هیچ یا این که طور دیگری هم توی دنیا می شود زندگی کرد؟

خیلی وقت است که پریان فهمیده اند نیازی نیست انسان ها را گول بزنی ، چون خودشان خودشان را گول می زنند.

لوک پشت سرم داد میزند:《خانواده ی احمق تو بالاخره یه روز وقتی بفهمه همه ی مشکلات با قتل حل نمیشن ،غافلگیر می شه.》 جواب میدهم :《حتما از فهمیدنش غافلگیر می شیم.》 (Hear me out لوک یکم بامزست)

- "یه تاجر قبیله نشین و خواهرش" +"خواهر؟" لایا دست به سینه می ایستد."ما اصلا شبیه هم نیستیم" -"خب اگر ترجیح میدی همسر."

میدان نبرد عبادتگاه من است. نوک شمشیر کشیشم است.رقص مرگ ،دعایم است. ضربه مرگ بار ،آزادی بخشم است.