بریده‌های کتاب هستی

توی تاریکی، دو سایه، توی غروب ناامید کننده و سنگینی شکل میگیرن دست هاشون به هم می‌رسه و نور مثل صد کوزه ی طلا بالای سرشون از خورشید بیرون می‌ریزه

ای ستاره ها چه شد که در نگاه من دیگر آن نشاط و نغمه و ترانه مُرد؟ ای ستاره ها چه شد که بر لبان او آخر آن نوای گرم عاشقانه مُرد؟

مردم زیادی در دریای تجارت غرق شدند، اما مردمی که در ساحل بودند نمی‌توانستند غرق شدن مردم درون دریا را ببینند، و فقط آن تعداد اندکی که موفق شده بودند را می‌دیدند و آنها را الگوی خودشان قرار می‌دادند

همیشه جمله ای را از مادرش به یاد داشت که می‌گفت: اگه یه نفر با یه مشت آب زندگیت رو نجات داد، کندن یه چاه آب هم برای جبران محبتش کافی نیست.

اگر مادرش نبود چه می‌شد.چه کار می‌کرد اگر مادرش نبود تا از او در برابر همه چیز های ناخوشایند محافظت کند. در دنیایی بدون گرما و آرامش و مهر چه بلایی بر سرش می‌آمد؟

عجیب بود که زندگی این‌چنین ادامه دارد. اینکه زندگی همیشه و تحت هر شرایطی،ادامه دارد. آدم تنها زمانی متوجه این اتفاق می‌شود که بخشی از وجودش را جا گذاشته باشد.

محبت مثل نواختن پیانوست و اگر تمرین نکنی راه و رسمش یادت می‌رود