بریده‌های کتاب هآرو

نمیخواهم بمیرم چون همچنان به اینده فکر میکنم، شدیدا کنجکاوم بدانم زندگی برایم چی در چنته دارد. چه اتفاقی برایم خواهد افتاد، چه طور شکل خواهم گرفت، پنج سال دیگر چطور ادمی هستم، ده سال دیگر، یا سی سال دیگر.

فکر میکنی واسه چی دنیا کمر به نابودی خودش بسته؟ کار هیچ خدایی نیست. کار، کار ادمیزاده. جونورایی که یه خدای خارجی رو سمبل کردن تا تقصیر ناکامی هاشونو بندازن گردنش

اگه اونایی که پیش از همه دوستت داشتن رو دوست داشته باشی زندگیت شیرین میشه

کسی که از بیرون نگاه میکند هیچ تصوری از زندان ندارد. با خودت میگویی خوب، طرف کلی وقت دارد برای فکر کردن و مطالعه، خیلی هم بد نیست. ولی خیلی بد است. مشکل کندی زمان است. قسم میخورم تمام ساعت های دنیا از وقتی امده ام اینجا چند قرن عقب رفته اند.

برای زنده ماندن گاهی باید اصول را نادیده گرفت

گاهی اوقات ترسناک است. فکر کردن به اینکه اگر زندگی را جدی بگیری گذراندنش تا چه حد مشکل است

اگر چیزی را عمیقا حس میکنی نباید از نمایش احساساتت شرم کنی

شناختن یک نفر خود به خود منجر به حس نزدیکی میشود. حتی وقتی ارزویت این است که یک کهکشان از تو دور باشد.

فراموش کردن چیزی نیست که دست خودت باشد،دیر یا زود برایت اتفاق می افتد

هر فاجعه ایی درسی به ما میدهد، سختی تنها زمانی تکرار میشود که از ان درس عبرت نگرفته باشیم.

پس همانطور که از همه ایراد میگیری و از جیک و پیک همه باخبری، اینم یادت باشه که ماها فقط ادمیم

یک عمری غم و غصه را توی دلت جمع میکنی، تا این که عاقبت کوچک ترین اتفاق کوفتی اشکت در را در می اورد.

کشف کرده ام که بابا ننه ها با استفاده از حماقت ها و لجن‌کاری هایت یک پایگاه داده درست میکنند تا حرف شان را به کرسی بنشانند و برای جنگ و دعوا تا دندان مسلح باشند.

دارم به این نتیجه میرسم که شاید فقط خرفت ها در این دنیا در امان اند. ادم هایی که همرنگ جماعت میشوند، بی انکه فکرشان را مشغول هر چیز کوچکی کنند.

موفقیت همانند نئشگی و شکست، صد پله از ترک اعتیاد هم سخت تر بود. نمرات خوب فقط اسایش و غروری زودگذر فراهم میکرد تا او را چند ساعتی در افتاب گرم خود غرق لذت کند و سپس برای امتحان بعدی به بیم و هراس میوفتاد. دلش برای شنیدن تعریف و تمجید طوری غنج میزد که میتوانست این نیاز را تا مغز استخوان حس کند و درست عین یک معتاد، برای داشتنش دست به هرکاری میزد.

در این دنیا هیچ چیزی رو نمیشه منکر شد. هیچوقت نمیتونیم ادعا کنیم که به نتیجه نهایی رسیدیم.

فقط دشمنا حقیقت رو به هم میگن. دوستا و عاشقا همیشه دروغ میگن.

مدرک و حقیقت اغلب درچیزی ست که مردم ان را نمیگویند. چیزی که حذفش میکنند

جن همیشه میگفت که کلی رک و پوست کنده صحبت میکند. اما مگر همه کسانیی که خوب دروغ میگوند این گونه نیستند؟

حقیقت روی زمین است و شهامت برداشتنش در کسی نیست. حقیقت، کف خیابان افتاده و هیچکس ان را از ان خویش نمی کند.