بریده‌های کتاب حمیده محمدی

" الساكت على الحق شیطان اخرس " سکوت کننده در مقابل حق مثل شیطان لال است.

ابراهیم: این که تو میگی کمال مطلوبه ولی یه ایده آل نشدنیه و وقت گذاشتن و انرژی صرف کردن برای یک کار محال عبث و بیهوده است. چمران: اولاً که به نظر من نشدنی و محال نیست. اگر محال بود اینهمه نظامهای سفاک و ستمگر در طول تاریخ جاودانه میموندن و از بین نمی رفتن مضمحل شدن حکومت های ظالم، نشانگر مضمحل شدنی بودن آنهاست. ثانیاً: رسیدن یا نرسیدن به هدف مهم نیست؛ مهم حرکت کردن در مسیر صحیحه چه اشکالی داره اگر ما به هدف نرسیم ولی نسلهای بعدی ما برسن؟! برعکس؛ اگر مسیر حرکت غلط باشه در اون صورت رسیدن به مقصد و هدف هم ارزشی نداره..... به اعتقاد من غیر ممکن نیست. ضمناً اگر قراره آدم کشته بشه بهتره که در راه یک هدف متعالی کشته بشه تا به مقصود پیش پا افتاده...

برای ما که توانمون بیش از اینهاست، اکتفا کردن به حداقل ها یعنی انجام ندادن وظیفه

آمریکا روز - داخلی - دانشگاه کالیفرنیا ـ اطاق استاد استاد سر جایش نشسته و چمران توضیح میدهد: حالا به نظر شما اینکه من اینجا فقط به فکر خودم باشم و همه جوون های مثل خودم رو و معلمین و اساتیدم رو فراموش کنم نامردی نیست؟! استاد: لحظاتی در سکوت فکر می کند و سپس " چرا نامردیه ولی چرا فقط تو اینطوری فکر میکنی؟ اینهمه ایرونی که تو آمریکا هستن....." چمران: فقط من نيستم. خیلی از جوون های دیگه هم تفکرشون و آرمانشون همینه. اما بقیه... بقیه که اینطوری فکر نمیکنن دچار همین تحقیری شده ان که شما بهش اشاره کردین. دیالکتیک سوردل یادتونه؟ فرد تحقیر شده برای نجات از تحقیر باز به دامان تحقیر کننده پناه می برد. مثل بچه ای که از مادرش کتک میخوره و همون لحظه بر می گرده به دامان مادرش این شیوه ای است که نئوکلونیالیسم برای امثال کشور من پیش گرفته .

چمران: اون واقعیت ممکنه یک کمی تلخ باشه ولی به هر حال واقعیته و برای تو که میخوای به یکی از انتخابهای بزرگ زندگیت دست بزنی دونستنش لازمه پروانه: تو که کشتی منو بگو! چمران: اون اینه که من مرد زندگی نیستم.» پروانه: جا میخورد یعنی چه؟ چمران: من یک تکلیفی تو این عالم دارم که فکر میکنم برای انجام اون تکلیف به دنیا اومدم. نگاه نکـن بــه دکترای فیزیک پلاسما نگاه نکن به حقوق ماهی چند هزار دلار نگاه نکن به پیشنهادهای وسوسه برانگیز شرکتهای بزرگ آمریکایی... من به زودی همه اینها رو باید بگذارم و برم پروانه: کجا بری؟ چمران: به دنبال انجام اون تکلیف. پروانه: یعنی انجام اون تکالیف با دوست داشتن با عشق ورزیدن و با زندگی کردن منافات داره؟ چمران: با دوست داشتن و عشق ورزیدن نه برای اینکه اینها مقولات آسمانی اند. ولی با زندگی کردن چرا با هر تعلقی که پای آدم رو به زمین بند کنه چرا. مرد رویاها

"پیش و بیش از آنکه نادان ملزم باشد به یاد گرفتن، دانا موظف است، به یاد دادن"