بریده‌ای از کتاب مرد رویاها اثر سیدمهدی شجاعی

آمریکا روز - داخلی - دانشگاه کالیفرنیا ـ اطاق استاد استاد سر جایش نشسته و چمران توضیح میدهد: حالا به نظر شما اینکه من اینجا فقط به فکر خودم باشم و همه جوون های مثل خودم رو و معلمین و اساتیدم رو فراموش کنم نامردی نیست؟! استاد: لحظاتی در سکوت فکر می کند و سپس " چرا نامردیه ولی چرا فقط تو اینطوری فکر میکنی؟ اینهمه ایرونی که تو آمریکا هستن....." چمران: فقط من نيستم. خیلی از جوون های دیگه هم تفکرشون و آرمانشون همینه. اما بقیه... بقیه که اینطوری فکر نمیکنن دچار همین تحقیری شده ان که شما بهش اشاره کردین. دیالکتیک سوردل یادتونه؟ فرد تحقیر شده برای نجات از تحقیر باز به دامان تحقیر کننده پناه می برد. مثل بچه ای که از مادرش کتک میخوره و همون لحظه بر می گرده به دامان مادرش این شیوه ای است که نئوکلونیالیسم برای امثال کشور من پیش گرفته .