بریده‌های کتاب گمشده در الف هیم.

I loved how a book, a story, a set of words in a sentence organized in the exact right order, made you miss places you've never visited, and people you've never met.

I'm starting to wonder if this is what being in love is. Being okay with ripping yourself to shreds, so the other person can stay whole.

"خانه ها منصف بودند، چیزی را که سزاوارش بودی در اختیارت میگذاشتند این ویژگی ای بود که اغلب آدمها ازش بی بهره بودند."

"هیچ چیز بدتر از این نیست که در محیطی مملو از سوظن زندگی کنی، چشمانی رو ببینی که عشق و محبت در آنها به ترس و نگرانی تبدیل شود...هیچ چیز وحشتناک تر از این نیست که به کسانی که به تو نزدیک و عزیز هسنتد با دیده ی شک و تردید نگاه کنی ..."

"اوان همیشه میگفت در واقع نباید از چیزهایی که نمی توانی ببینی بترسی،بلکه آنچه درست مقابل دیدگانت قرار دارد از همه ترسناک تر است."

“Did you ever play that game as a child- the one where there's a circle of chairs, and when the music stops playing you have to find a chair to sit in? But there's never enough chairs for everyone, so one person is always left without a seat in the circle and then tossed out of the game. That's how I feel, as if I missed my chance at a chair and now I've been tossed out of the game.”