بریده‌های کتاب سیده زهرا محمدی

تجدیدنظر یک مجموعه مهارت و البته یک طرز فکر است. هم اکنون خیلی از ابزارهای ذهنی موردنیازمان را در اختیار داریم. فقط باید یادمان باشد که هر از چند گاهی با بیرون آوردن آن‌ها از قفسه گردوغبار رویشان را پاک کنیم.

دنیای ما به سرعت تغییر می‌کند و باید معادل مدت زمانی که صرف تفکر می‌کنیم، برای بازنگری و اصلاح تفکراتمان هم وقت بگذاریم.

اگر کسی هنوز از ویندوز ۹۵ استفاده کند به او می‌خندیم؛ اما هنوز هم به عقاید سال ۱۹۹۵ خود پایبندیم.

یک جانور در شکمم است؛ صدایش را می‌شنوم که از توی شکمم روی دنده هایم چنگ می‌زند. حتی اگر خاطره‌ها را دور بریزم او همیشه با من می‌ماند و لکه دارم می‌کند. این پستو چیز خوبی است. جای دنجی که کمکم می‌کند این فکرها را توی سرم نگه دارم تا کسی صدای‌شان را نشنود.

آیا می‌توان با دچار شرم یا تحقیر کردن، مردم یا رفتارشان را تغییر داد؟ بله و خیر. بله اگر هدف در معرض قرار دادن و آسیب پذیر کردن آنها باشد. در این صورت می‌توانید تغییر بسیار سریعی را در رفتار فرد ببینید و خیر چون چنین تغییر رفتاری پایدار نیست. آیا این تغییر رفتار آسیب روحی میزند؟ بله، آسیبی جانکاه. آیا زخمی هم برجا می‌گذارد؟ بله اثرش برجای می ماند، هم بر فرد ایجاد کننده شرم و هم بر فرد شرم زده. آیا شرم اغلب به عنوان روشی برای تغییر دادن مردم استفاده می‌شود؟ آری همیشه و هر دم.

نادیده‌گرفتن اتفاقات، موجب نمی‌شود که واقعیت نداشته باشند.