همین اول، قبل از شروع، می‌خوام بگم این بهترین ترجمه بین کتابای روانشناسی بود که تا حالا دیدم، به خاطر یه ایده‌ی ناب. آزاده و فرح رادنژاد، بعد از ترجمه کردن این کتاب یه کارگاه بلندخوانی راه می‌ندازن و در حضور آدمای مختلف کتاب خونده می‌شه و هر جایی‌ش که سخت‌خوانه یا قابل فهم نیست بنا به پیشنهاداتشون اصلاح می‌شه. امیدوارم همه‌ی مترجمای کتابای تخصصی و ناشرا این کارو انجام بدن. خیلی خیلی مهمه. بعد از این تجربه، قطعا اگه بخوام کتاب روانشناسی بخونم، اگه بالاش نوشته باشه بلندخوانی، انتخابش می‌کنم و از کتایخونه نمی‌گیرم، می‌خرمش و حتما این دو مترجم توانا و دانا جزو مترجم‌های مهم و موردعلاقه‌م جا می‌گیرن.

نمی‌دونم چقدر این احساسم درسته، ولی طبق تجربه، حس می‌کنم روانشناسی زرد حال آدمو خوب می‌کنه، روانشناسی سالم برعکس، حال آدمو بد می‌کنه. و جالب اینجاست که اونی که حالمو بد می‌کنه اثر بهتری روم داره نسبت به اونی که حالمو خوب می‌کنه. چقدر پیچیده شد😂

به جرئت می‌تونم بگم بیشترین گریه‌های کتابی من در عمرم، با زندگی تاب‌آورانه بود. و می‌دونید که میزان گریه‌م یکی از معیارام برای خوب بودن یه کتابه. حتما این کتاب انگشتشو فرو کرده توی زخمی دردناک در روانم که اینقدر اشک باید ریخته می‌شد. برنه براون جای کاملا درستو نشانه‌گیری کرد: شرم.

این یه کتاب درمورد شرمه. موضوعی که ازش فرار می‌کنیم، اما این یه آدم نیست که داره درباره‌ش شرم باهامون حرف می‌زنه، یه کتابه. بنابراین جلوی اون خجالت نمی‌کشیم. ادامه می‌دیم. این مهمه.

برنه براون توی این کتاب از اهمیت اجتماعی بودن شرم حرف می‌زنه. همه‌ی ما شرم رو خیلی بیشتر از یه بار تجربه کردیم. و همه‌ی ما بیشتر از یه بار به دیگران احساس شرم دادیم. خوبه بدونید که هیچ آدمی با حس شرم، توانایی تغییر دادن خودشو نداره، پس شرم سراسر یک احساس مخربه. هیچ شرم سالمی وجود نداره.

همه‌ی آدمای دنیا باااید این کتابو بخونن. کافی نیست فقط من شرم_تاب‌آور بشم. باید یاد بگیرم به دیگران هم شرم ندم. بقیه هم باید اینو یاد بگیرن، برای حفاظت از خودشون، از دیگران و از جامعه. باید یاد بگیریم شجاعت حرف زدن از دردامونو داشته باشیم، باید یاد بگیریم همدلی رو، درک کردن موقعیتی که تجربه نکردیم رو و راهکارهای به نظر خودمون منطقی ارائه نکردن رو. خیلی چیزا هست که باید یاد بگیریم.

"من نیاز دارم درباره‌ی احساسم حرف بزنم و تو فقط گوش کنی. وقتی سعی می‌کنی احساسم را بهتر کنی کمکی نمی‌کنی. من فقط نیاز دارم در موردش با کسانی که به من اهمیت می‌دهند حرف بزنم."
_ از متن کتاب

تمرکز کتاب روی شرم زنانه، ده پونزده صفحه‌ی آخرش به مردان هم پرداخته، ولی راهکارها برای همه یکسانه. بنابراین همه باااید این کتابو بخونن. فقط به یه شرط می‌تونید نخونیدش.

به شرطی می‌تونید این کتابو نخونید که حتی یکی از موارد زیر رو هم تجربه نکرده باشید:
● اعتياد (الکل، مواد مخدر، غذا، سکس، روابط و...)
● هرگونه علائم اختلال روانی (افسردگی، اضطراب، اختلال خوردن، اختلال دو قطبی، اختلال عدم تمركز و...)
● هرگونه بیماری شرم‌زا (بیماری‌های مقاربتی مسری، چاقی، اچ‌آی‌وی/ایدز و...)
● خشونت خانگی (فیزیکی، عاطفی کلامی و...) 
● حمله‌ی جنسی (تجاوز، تجاوز پیش یا پس از ازدواج و...)
● سوء استفاده از کودکان (فیزیکی، جنسی، زنای با محارم، نادیده‌انگاری عاطفی و...)
● خودکشی
● قتل، جرم و جنایت یا به زندان افتادن
● بدهکاری سنگین یا ورشکستگی
● سقط جنين
● اعتقادات مذهبی خاص و نامعمول
● فقر (طبقه‌ی اجتماعی و مسائل آن)
● تحصیل‌کرده نبودن (نداشتن مهارت‌های اساسی خواندن و نوشتن و ترک تحصیل و...)
● طلاق
آمار نشون می‌ده همه باید این کتابو بخونن😉 (اینو از خود کتاب تقلب کردم البته توی کتاب می‌گه اگه خودتون یا یکی از افراد خانواده‌تون اینا رو تجربه نکردید، ولی من می‌گم امکان نداره کسی هیچ‌کدومو تجربه نکرده باشه). به خاطر خودتون و آدمایی که دوستشون دارید، این کتابو بخونید.

 




        

          اینکه بفهمیم کارمان خطا و بد بوده است بسیار فرق دارد با اینکه باور کنیم خودمان بد هستیم.