بریده‌های کتاب فاطمه غفوری

گمان نکن چیزی که جزئی از واقعیت محض ما بوده می‌تواند یکباره ناپدید شود و دیگر نباشد.

سوگ معلم سنگدلی‌ است. به تو می‌فهماند داغ چه بی‌رحم و پر از خشم است. می‌فهماند تسلیت‌ها چه پوچ‌اند و سوگ چقدر به زبان مربوط است، به ناتوانی زبان، به پرپر زدن برای کلمه‌ها.

ما چه آدم‌های پرپری و نازکی هستیم مثل دود می‌مانیم.

روز همان روز است ولی روزگار، روزگار دیگری است..

آقای کریستف کلمب چرا نمی‌آیید مارا کشف کنید؟ کریس دم کلفت کریس دم کلفتتت!

نمی‌دانستم که گریه می‌کنم؛ حالا هم نمی‌دانم که گریه می‌کنم.