بریده‌های کتاب فاطمه خدابخشی

خانم خرگوشه از آن طرف می‌گذشت. جوجه تیغی را دید و گفت: "گریه نکن کوچولو! بگو ببینم مامانت چه شکلیه؟" جوجه تیغی اشک‌هایش را پاک کرد و گفت: "خیلی خوشگله!  پوزه‌ی دراز... دست و پای کوتاه... پشت خارخاری..." خانم خرگوشه که خودش بچه نداشت گفت: "پیدا کردن مامانت سخته! اصلاً بیا من خودم مامانت بشوم. ببین چه گوش‌هایی درازی دارم، چه دم پشمالویی دارم، چقدر سفیدم." جوجه تیغی دوباره زد زیر گریه و گفت: "نه! مامان خودم را می‌خواهم." خانم خرگوشه دیگر چیزی نگفت. جست زد و رفت.

تا بی‌نشان/ حسین اسرافیلی چون نفس در سینه تا کی بی‌امان پرپر زدن؟ زشت می‌آید مرا بی آسمان پرپر زدن یک نفس پرواز کن، دام اینقدر پاگیر نیست حیف باشد بر هما در آشیان پرپر زدن...

تمامی هستی، معجزه‌ای است که ما با آن مانوس شده‌ایم و تمام معجزات، طبیعت‌هایی است که هنوز با آنها آشنا و مانوس نشده‌ایم. طبیعت، معجزه مانوس و معجزه، طبیعت مجهول و نامانوس است.

یاد مرگ، مرگ نمی‌آورد، زندگی را هم تلخ نمی‌کند بلکه آدمی را هوشیار می‌کند تا از فرصت‌ها به خوبی استفاده کند، خوب زندگی کند و سرانجام خوب بمیرد.